غرب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غَرْب (به فتح غین و سکون راء) یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای دور شدن است.
غَرْب:
دور شدن است.
در
قاموس گفته: «الْغَرْبُ: الْمَغْرِبُ وَ الذَّهابُ وَ التَّنَحِّي».
در
اقرب الموارد گفته: «غَرَبَتِ النُّجُومُ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوَارَتْ».
در
مجمع فرموده: اصل غرب به معنى تباعد و حدّ است. «حدّ» را ديگران نيز گفته‌اند.
على هذا غروب آفتاب و غيره را به علت دور شدن از
افق و پنهان شدن
غروب گفته‌اند.
(وَ إِذا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ)،
«چون آفتاب غروب می‌كرد از آنها به طرف
شمال ميل می‌كرد».
(وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ)،
(و پيش از طلوع آفتاب و پيش از غروب
تسبیح و
حمد پروردگارت را بگوى).
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غرب"، ج۵، ص۹۱.
