• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غلیظ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غَليظ (به فتح غین) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم، به معنای سخت است.



غَليظ: سخت است. «غَلُظَ الشَّي‌ءُ: اِشتَدَّ و قوي و صعب».


(وَ أَخَذْنَ مِنْكُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً)، «از شما پیمانی محكم گرفته‌اند».


عذاب غليظ: يعنى عذاب سخت و شديد.
(وَ لَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ‌)، «اگر خشن و سنگدل می‌بودى حتما از دور تو پراكنده می‌شدند».
(فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‌ عَلى‌ سُوقِهِ‌)، «محكم شد و بر ساقه‌هاى خود ايستاد».
(وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ‌ غِلْظَةً)، «در شما خشونت و تندى احساس كنند».


غِلاظ: جمع غليظ است.
(عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ)، «در آن آتش فرشتگانى است سنگدل (بى‌رحم) يا تند رفتار و نيرومند».
شِداد: جمع شديد به معنى نيرومند است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۱۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۱۲.    
۳. طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۴، ص۲۸۸.    
۴. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۷، ص۲۴۹.    
۵. نساء/سوره۴، آیه۲۱.    
۶. آل عمران/سوره۳، آیه۱۵۹.    
۷. فتح/سوره۴۸، آیه۲۹.    
۸. توبه/سوره۹، آیه۱۲۳.    
۹. تحریم/سوره۶۶، آیه۶.    
۱۰. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۵۶۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غلیظ"، ج۵، ص۱۱۴-۱۱۵.    






جعبه ابزار