• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

غیث (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




غَيْث (به فتح غین و سکون یاء) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای باران است.



غَيْث: باران است.
طبرسی فرموده: بارانی كه در وقت حاجت آيد كه آن از غوث است و آن نصرتى است كه در شدّت حاجت آيد و ضرر را از بين ببرد.


آیه‌: (وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ‌ الْغَيْثَ‌ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا) قول طبرسى را تقويت می‌كند، يعنى: «خدا آنست كه باران را پس از نوميدى مردم می‌آورد»، نوميدى در وقت حاجت است.
اين لفظ در آیه ۳۴ لقمان و آیه ۲۰ حدید نيز آمده است.


(ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذلِكَ عامٌ فِيهِ‌ يُغاثُ‌ النَّاسُ‌) «يُغاث» ممكن از غَوْث يا از غَيْث باشد، يعنى: «پس از آن سالى می‌آيد كه در آن مردم باران بيابند يا به‌وسيله باران و نعمت‌ خداوند يارى كرده شوند».


(وَ إِنْ‌ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ‌) «استغاثة» ممكن است از غَوْث يا از غَيْث باشد و در «غَوْث» گذشت.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۳۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۱۷.    
۳. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۷، ص۲۹۲.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۶۱.    
۵. طبرسی، مجمع البیان، ج۵، ص۳۶۳.    
۶. شوری/سوره۴۲، آیه۲۸.    
۷. لقمان/سوره، آیه۳۴.    
۸. حدید/سوره، آیه۲۰.    
۹. یوسف/سوره۱۲، آیه۴۹.    
۱۰. کهف/سوره۱۸، آیه۲۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "غیث"، ج۵، ص۱۳۷-۱۳۸.    






جعبه ابزار