فناء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَناء (به فتح فاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای از بين رفتن است.
فَناء:
از بين رفتن است.
(كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ • وَ يَبْقى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ) چون
سوره رحمن درباره
جنّ و
انس است، ظاهرا مراد از
(مَنْ عَلَيْها) جن و انس باشد،
و
فناء معدوم شدن نيست، زيرا موجود معدوم نمی‌شود؛ بلكه مقصود از بين رفتن
صورت و تركيب ظاهرى است. همين‌كه انسانى مُرد و خاك شد، فناء شده است؛ يعنى: «هر كه از جنّ و انس در روى زمين است فانى شدنى است، ولى پروردگارت كه داراى
جلال و
کرامت است می‌ماند».
آيه:
(كُلُّ شَيْ‌ءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ) (همه چيز جز
ذات پاك او فانى مى‌شود)
از آيه ما نحن فيه اعمّ است، و در «وجه» خواهد آمد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "فناء"، ج۵، ص۲۰۵.
