قاعدة لا ضرر (شیخ الشریعه اصفهانی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعده لا ضرر، تالیف فتح الله بن محمد جواد مشهور به
شیخ الشریعه اصفهانی است. وی از علمای بزرگ
شیعه در قرن چهاردهم هجری و متوفای سال ۱۳۳۹ هجری قمری می‌باشد.
این کتاب به سبک
فقه استدلالی به بررسی
قاعده لا ضرر می‌پردازد.
مؤلف در ابتداء به بررسی ماخذ قاعده می‌پردازد و آن را گرفته شده از حدیث نبوی مشهور میان شیعه و
سنی که لا ضرر و لا ضرار است می‌داند. وی می‌فرماید: این
حدیث در منابع شیعه در سه موضع آمده است. در قضیه سمره، خبر
شفعه و
حدیث فضل الماء .
این کتاب اثری ارزشمند برای تحقیق در قاعده لا ضرر و آشنایی با مباحث علمی آن از دیدگاه منابع شیعه و سنی می‌باشد.
این کتاب در یک مقدمه و دوازده فصل آمده است. بیان ماخذ قاعده، قضیه سمره،
روایات عامه فقط لا ضرر و لا ضرار دارد و شامل کلمه
اسلام نیست، روایات منع فضل الماء از روایات مشهور است، ضرر مترقب از شفعه از
معامله نیست، مراد از حدیث ضرر
نهی تکلیفی است، سند
روایت و بررسی حدیث علی الید.
این کتاب در ۳۸ صفحه آمده است.
این کتاب آخرین اثری است که مؤلف گرانقدر آن به رشته تحریر در آورده است.
میرزا محمد علی قاضی تبریزی این کتاب را به فارسی ترجمه کرده است.
آقا بزرگ تهرانی صاحب کتاب ارزشمند الذریعة الی تصانیف الشیعة درباره این کتاب می‌فرماید: «رسالة فی قاعدة لا ضرر لشیخنا المیرزا فتح الله المدعو بشیخ الشریعة الاصفهانی، و هی آخر تصانیفه و توفی (ع ۲- ۱۳۳۹) طبعت اخیرا مع ترجمته بقلم المیرزا محمد علی القاضی التبریزی».
رساله‌ای در قاعده لا ضرر، نوشته استاد ما میرزا فتح الله مشهور به شیخ الشریعه اصفهانی است. این کتاب آخرین نگارش مؤلف می‌باشد. تاریخ وفات مؤلف
ربیع الثانی سال ۱۳۳۹ هجری قمری می‌باشد. این کتاب به همراه ترجمه آن توسط میرزا محمد علی قاضی تبریزی به چاپ رسیده است.
نرم افزار جامع اصول فقه، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
