قبیله بالکی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بالَکی، از قبایل بزرگ کرد
عراق، ساکن نوار مرزی مجاور خاک
ایران و
ترکیه است.
با
قبیله بالک خویشاوند نزدیک، و از شاخه های بلباس، روژکی و بابان اند؛ موطن اصلی بالکیها نزدیک مَلَطیه بوده و تا داخل خاک ترکیه گسترده بوده است.
عده ای از بالکیها، بر اثر اختلافات داخلی قبیله ای به نواحی
رواندوز کوچ کرده و در آن‌جا سکنی گزیده‌اند و بخشی از این عده که در تنگه علی بک ساکن شده‌اند جزو
قبیله بلباس به شمار آمده اند.
شرفنامه
بدلیسی از کهنترین منابعی است که نام قبیله بالکی در آن آمده است.
قبیله بالکی اکنون قبیله ای مستقل است و با قبایل کنونی بالک و بلباس وابستگی عشیره ای ندارد.
بالکیها در پانزده
قریه ساکن اند.
تیره های
مالاموس و
مالاباس و مام لاسه و مالاجیاووک در قریه های سرکلی و
هودیان و بادلیان و سریشمه سکونت دارند.
بالکیها مانند بالکها از راه زراعت و دامداری زندگی می‌کنند.
دامداران بالکی تابستانها به مرتعهای واقع در خاک
ایران کوچ می‌کنند.
(۱) شرف الدین بن شمس الدین بدلیسی، شرفنامه: تاریخ مفصّل کردستان، چاپ محمد عباسی، چاپ افست تهران ۱۳۴۳ ش.
(۲) عباس عزاوی، عشائرالعراق، قم ۱۳۷۰ ش.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «قبیله بالکی»، شماره۳۴۱.
