قلعه برزویه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَرزویه، نام عربی قلعه ای در
سوریه به گفته
یاقوت است.
نویسندگان متأخّر
اروپا، به تبعیت زآناکومننا، نام بورزیرا ترجیح داده اند.
مردم منطقه آن را قلعه
مَرْزَه می‌خوانند.
ویرانه های آن هنوز در دامنه شرقی
کوه علویین، بر فرازوادی باتلاقی غاب، باقی است.
برزویه از دورانهای هِلِنی، یعنی از زمانی که به یرناپذیربودن لیزیاس در این محل پی بردند، تاریخی پر آشوب داشته است.
با حمله امپراتور تزیمیسکس به
شام در ۳۶۵/۹۷۵، این قلعه از تصرف حَمْدانیان خارج شد و به دست رومیان شرقی افتاد؛ سپس به تصرف
صلیبیان درآمد، و در حالی که یکی از مهمترین مواضع دفاعی امارت انطاکیه (که در آن زمان ظاهراً نام روشفورت داشته است) به شمار می‌رفت،
صلاح الدین پس از نبرد سختی آن را در ۵۸۴ باز پس گرفت.
این قلعه از عهد ممالیک بسرعت از اهمیت افتاد، و تاریخنگاران گاه تنها اشاره ای گذرا به آن کرده اند.
(۱) اسماعیل بن علی ابوالفداء، کتاب تقویم البلدان، چاپ رینود و دیسلان، پاریس ۱۸۴۰.
(۲) محمدبن ابی طالب دمشقی، کتاب نخبه الدهر فی عجائب البر والبحر، چاپ مِرِن، سن پطرزبورگ ۱۸۶۵.
(۳) یاقوت حموی، معجم البلدان، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ ۱۸۶۶ـ۱۸۷۳.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «بَرزویه»، شماره۹۵۴.
