• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لحیه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




لِحْیه (به کسر لام و سکون حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای ریش است.



لِحْیه: ریش است.
در لغت آمده‌ لِحیة موی دو طرف صورت و چانه است و لَحْی استخوان فکّ و محلّ روئیدن لِحیة است.


(قالَ یَا بْنَ اُمَّ لا تَاْخُذْ بِلِحْیَتِی‌ وَ لا بِرَاْسِی‌) « پسر مادرم ریش و سر مرا مگیر»، آن کلام‌ هارون است نسبت به موسی (علیه‌السّلام).


این کلمه فقط یک بار در قرآن مجید یافت شده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۸۵.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۴.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۱.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۱.    
۵. طه/سوره۲۰، آیه۹۴.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۹۴.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۷۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۶۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لحیه"، ج۶، ص۱۸۵.    






جعبه ابزار