مالک بن انس

مالک بن انس در سال ۹۳ هجری در مدینه به دنیا آمد و در سال ۱۷۹ هجری در همین شهر چشم از جهان فرو بست. او در مدینه از حضور اساتید و مشایخ حدیثی ناموری که جزء بزرگان تابعان بودند، همچون: ربیعه الرأی، ابن شهاب زهری، زید بن اسلم، یحیی بن سعید انصاری و.... بهره جست. او هم چنین مدتی از محضر امام صادق علیه السلام بهره گرفت و پیوسته آن حضرت را به کثرت عبادت می ستود. مالک یکی از ائمه چهارگانه فقه اهل سنت و بنیان گذار فقه مالکی است. تکیه بر سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و تا حدود زیادی پرهیز از رأی و قیاس از ویژگی های فقه اوست.

مالک فقه را نزد امام جعفر بن محمد الصادق(علیهما السلام)، ربیعة بن ابی عبدالله، معروف به «ربیعة الرأی» (م۱۳۶) که از تابعین بود، آموخت و از نافع (غلام عبدالله بن عمر) و زهری حدیث شنید.

از مشهورترین شاگردان وی، شافعی (م ۲۰۴); عبدالرحمن بن قاسم (م ۱۹۱); اسد بن فرات(م۲۱۳) و عبدالله بن وهب (م ۱۹۷) است. مذهب او در شمال آفریقا، قطر، بحرین و کویت طرفدار دارد.

وی دارای کتاب معروفی به نام موطأ مالک است که کتابی حدیثی و فقهی است.

۱.	↑ تاریخ الاسلام، ج ۱۱، ص ۳۱۸.
۲.	↑ سیر اعلام النبلاء، ج ۸، ص ۴۹، در این میان ابوبکر بن یزید معروف به ابن هرمز ( م ۱۴۸ ) بیشترین تأثیر در تربیت علمی او داشته است. ر. ک: موطأ مالک، ج ۱، ص ۲۰.
۳.	↑ امالی صدوق، ص ۱۳۴ ؛ الخصال، ج ۱، ص ۱۶۷.
۴.	↑ حلیه الاولیاء، ج ۶، ص ۳۲۴ ـ ۳۲۶.