مالک بن عبدالله بن سریع جابری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مالک بن عبدالله بن سریع جابری از دوستداران و
شیعیان امام علی علیه السلام و از
یاران امام حسین علیه السلام به شمار میآید.
مالک بن عبد
و مالک بن سریع
نیز گفتهاند.
نسب وی به
مالک بن یزید بن کهلان میرسد؛ و از آن روی به وی جابری گفتند چون سریع فرزند جابر و بنوجابر تیرهای از
قبیله همدان میباشند. هَمدان در اصل یمنی بودند و در
کوفه میزیستند.
وی همراه سیف،
عموزاده و برادر مادریاش، با مولای خود، شبیب به
کربلا آمد و به
امام حسین علیه السلام پیوست.
روز
عاشورا آنگاه که
یاران امام حسین علیه السلام یکی پس از دیگری به میدان مبارزه میشتافتند، مالک همراه سیف با چشمانی اشکبار به نزد
امام حسین علیه السلام آمدند. امام علیه السلام به آنان فرمود: برادرزادگانم برای چه گریه میکنید؟ به خدا
سوگند امیدوارم به همین زودیها دیدگانتان روشن شود. گفتند:- خدا ما را فدای تو گرداند، به خدا
سوگند، بر خویشتن گریه نمیکنیم، بلکه بر تو میگرییم که میبینیم -دشمنان- در میانت گرفتهاند. و جز جانمان چیزی برای
دفاع از تو نداریم.
حضرت فرمود: برادرزادگانم خدای در این غمخواری و پشتیبانی که به جان از من میکنید، بهترین
پاداش پرهیزکاران به شما عنایت فرماید.
آن دو جوان- پس از
شهادت حنظله که در همان هنگام اتفاق افتاد- در حالی که به امام مینگریستند و بر وی درود میفرستادند، گفتند: ای فرزند
پیامبر،
سلام و رحمت و برکات خدای بر تو باد. امام علیه السلام فرمود: بر شما نیز
سلام و رحمت خدای باد.
آنگاه وارد میدان مبارزه شدند و ضمن حمایت از همدیگر جنگ نمایانی کردند تا آنکه سرانجام در نزدیکی امام علیه السلام به درجه رفیع
شهادت نایل آمدند.
در
زیارت ناحیه از وی چنین یاد شده است: «السَّلامُ عَلی مالِک بن عَبدِ بن سَریع»
و در
زیارت رجبیه چنین بر او درود فرستاده شده است: السَّلامُ عَلی مالک بن عبدالله الحائر.
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۳۲۴-۳۲۵.
