مبائت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

مَبائت (به فتح باء) یا مَبائة یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای مکان استقرار می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد عالم مردگان، از این واژه استفاده نموده است.

---

مَبائت (به فتح باء) یا مبائة به معنای مکان استقرار آمده است.

---

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره‌ی درگذشتگان فرموده است: «شاهدوا من اخطار دارهم افظع ممّا خافوا و راو امن آیاتها اعظم ممّا قدّروا فکلتا الغایتین مدّت لهم الی مباءة؛ یعنی از خطرهای عالم مرگ بدتر از آن‌چه می‌ترسیدند، دیدند! و از قضایای آن بزرگتر از آن‌چه فکر می‌کردند، مشاهده نمودند! هر دو غایت از بهشت و جهنم برای آن‌ها در دنیا مهلت داده شد تا رسیدن به محل استقرار در آن.»

---