مزق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَزق (به فتح میم) از
واژگان قرآن کریم به معنای پاره كردن و متلاشى كردن است.
مزق مزق و تمزيق به معنى پاره كردن و متلاشى كردن است.
(فَجَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ وَ مَزَّقْناهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ) «جريان
قوم سبا را خبرهاى تازه گردانديم كه زبانزد مردم شدند و آنها را به طور كامل پراكنده و ديار به ديار كرديم.»
بنا بر آنكه «مُمَزَّقٍ» مصدر باشد نه اسم مكان.
(هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلى رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذا مُزِّقْتُمْ كُلَ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ) «قول منكرين
معاد است كه به يكديگر می‌گفتند: آيا دلالت نكنيم شما را به مردی كه می‌گويد: آنگاه كه به طور كامل متلاشى و پراكنده شديد حتما شما در خلقت تازه‌اى به وجود خواهيد آمد؟»
ممكن است «مُمَزَّقٍ» را در هر دو آيه اسم مكان گرفت يعنى در هر محلّ متلاشى شدن.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مزق»، ج۶، ص۲۵۶.
