مسواک
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
يكي از اعمال مستحب اسلام مسواك كردن است.
رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: يك
نماز كه قبلش
مسواک كرده باشى بهتر از هفتاد و پنج
نماز است كه قبل از آن
مسواک نكرده باشى
.
از
امام صادق عليه السّلام: هنگامى كه شب براى عبادت برخاستى مسواك كن زيرا فرشتهاى مىآيد و در هنگام عبادت دهانش را بر دهان تو مىنهد و هيچ حرفى از دهنت خارج نمىشود مگر اينكه آن را به آسمان مىبرد، پس بهتر است كه نفست و گفتارت خوشبو باشد.
در كتاب مصباح الشريعه از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: «مسواك موجب پاكى دهان و جلب رضايت
پروردگار است.
يكى از سنتهاى مؤكّد رسول اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم كه آن حضرت آن را ترك نمىكرد،
مسواک کردن است.
و چنانچه كسى در اين مورد بينديشد در مىيابد كه فوايد ظاهرى و باطنى آن بسيار و غير قابل شمارش است.
«با اين همه يك انسان بصير توجه دارد كه مسواك كردن امرى ظاهرى و در راستاى اصلاح جسم است» و همچنانكه «مسواك مىكند» و آلودگىهاى دندانش را بدينوسيله مىزدايد آلودگىهايى را كه در اثر گناهان در قلبش پديد آمده، بوسيله تضرع و خشوع و شب زندهدارى و طلب مغفرت در شبانگاهان زايل مىكند و ظاهر و باطن را از كدورت مخالفت و ارتكاب محرمات پاك مىكند.
زيرا پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم مسواك را به عنوان يك مثال براى بيدار دلان مطرح نموده و آن مثال اين است كه خداى تعالى دندانها را به عنوان وسيله و آفت جويدن و سبب اشتهاء به غذا و يار معده در هضم غذا در دهان قرار داده و آنها را از مادهاى صاف و شفاف
خلق كرده كه با جويدن غذا آلوده مىشوند و بوى دهان تغيير مىيابد و باعث فساد مىشود.
هنگامى كه مؤمن زيرك تيزهوش با آن چوب لطيف
مسواك مىكند و آن چوب نرم را بر آن ماده شفاف مىكشد، تغييرى كه در اثر خوردن غذا در آن ايجاد شده زائل مىشود و شفافيت خود را باز مىيابد.
قلب انسان را نيز پاك و صاف آفريده و غذايش را فكر و ياد و ترس از خود و بزرگداشت خودش مقرر كرده و هنگامى كه قلب با غفلت از ياد او كدر و مشوب مىشود، بايد آن را با سنگ توجه صيقل داده با آب انابه شستشو كرد تا حالت اوليه و شفافيت سابقش را باز يابد.
قرآن مجيد مىفرمايد: «انَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوابينَ وَ يُحِبُّ المُتَطَهِّرينَ ۲: ۲۲۲»
و پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم در ظاهر دستور به مسواك كردن دندانها فرموده و در واقع معنى مشابهش را «كه همان شستشوى باطن است» منظور داشته، اما كسى كه كاروان فكرش در منزلگاه عبرت توقف كرده باشد و بتواند اين معانى و امثال را در اصل و فرع استخراج كند خداوند چشمههايى از حكمت به رويش مىگشايد، و آنچه كه بيشتر است از فضل خدا است، و خدا اجر نيكوكاران را ضايع نمىكند. (پايان نقل از مصباح الشريعه، ص ۱۲۳)
كتاب
اخلاق، آيت الله عبدالله
شبر، صفحه ۵۵
