معاذ (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: عناوین کتاب قاموس قرآن (جلد ۵).

مَعاذ (به فتح میم) یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای پناه بردن است.

فهرست مندرجات

۱ - مفهوم شناسی

مَعاذ: مصدر ميمى است‌. (قالَ‌ مَعاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي‌)، نصب آن براى مفعول مطلق است، «اعُوذُ بِاللَّهِ‌ مَعاذاً»، يعنى: «پناه بر خدا از اينكار كه تو مرا ميخوانى او مربّى من است»، بنا بر آنكه ضمير إِنَّهُ‌ به عزیز مصر راجع باشد.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۶۸.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۹۵.
۳.	↑ طریحی نجفی، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۳.
۴.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۲۳.

۳ - منبع