اسامی برخی از مفسران شیعه قرن چهارم هجری از این قرار است: ۱. ابوالقاسم فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی (م ۳۰۷ ق) از مفسران قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری و مؤلف تفسیر فرات کوفی ؛ ۲. ابوالقاسم عبداللهبناحمدبنمحمود کعبی بلخی (م۳۱۷ ق) مؤلف تفسیر نظم القرآن؛ ۳. ابوالفضل محمدبناحمدبن ابراهیم جعفی معروف به صابونی (م۳۲۰ق) صاحب کتاب معانی القرآن. وی ابتدا زیدی مسلک بود و سپس به مذهب امامیه هدایت شد؛ ۴. ابونصر محمدبن مسعود عیاشی ، صاحب تفسیر عیاشی ، از مؤلفان اواخر قرن سوم هجری (م۳۲۰ق) که بیش از دویست تالیف در زمینه‌های مختلف علوم و معارف اسلامی دارد؛ ۵. ابوالحسن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی (م ۳۸۱ ق) صاحب تفسیر قرآن کریم. وی پدر شیخ صدوق و رئیس و بزرگ محدثان شیعه است؛ ۶. ابوبکر محمدبن عزیز سجستانی (م ۳۳۰ ق) از مفسران نامی شیعه و صاحب تفسیر غریب القرآن به نام: التلخیص؛ ۷. ابوعلی محمدبناحمدبن جنید اسکافی (م ۳۸۱ ق)، صاحب کتاب امثال القرآن، از مفسران شیعه که تالیفاتی در فنون مختلف دارد؛ ۸. شیخ ابوالحسن فرزند ابراهیم بن هاشم قمی معروف به علی بن ابراهیم قمی (متوفی حدود ۳۰۷ ق)، صاحب کتاب تفسیر قمی از علما و محدثان بزرگ شیعه ؛ ۹. ابوالفضل محمدبناحمدبن ابراهیم جعفی کوفی، معروف به صابونی (متوفی حدود ۳۲۰ ق) صاحب کتاب معانی القرآن معروف به تفسیر صابونی. وی که از مشایخ ابوالقاسم جعفر بنمحمدبن قولویه است ابتدا زیدی مذهب بود و سپس به مذهب امامیه برگشت.
