مقام ولادت و به آتش انداختن حضرت ابراهیم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
![مقام ولادت و به آتش انداختن حضرت ابراهیم]()
منطقه‌ای در حدود پنج کیلومتری جنوب
شهر حله در
کشور عراق واقع شده که در منابع تاریخی و جغرافیایی، به عنوان محل به آتش‌انداختن
حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام)، از آن یاد شده، تا به امروز نیز باقی مانده است. در نزدیکی این مکان نیز، زیارتگاهی وجود دارد که محل ولادت حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام)، به شمار می‌آید.
براساس اقوال برخی از مورخان و جغرافی‌دانان مسلمان و به نقل از برخی
ائمه (علیهم‌السّلام)،
حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) در منطقه‌ای به نام «کوثا رَبّا»، اطراف
شهر بابل، به دنیا آمده است.
ابن‌حوقل، درباره این منطقه، نوشته است: «برخی گمان می‌کنند که از بابِل، بزرگ‌تر بوده است... و در آنجا تپه‌های سوخته فراوانی وجود دارد که می‌پندارند محل آتش افروختن
نمرود است که ابراهیم را در آن انداختند.»
امروزه این منطقه، به روستای «بُرس» شناخته می‌شود که حدود پنج کیلومتری جنوب
شهر حله واقع شده و از دیرباز تاکنون، از نقاط شیعه‌نشین
عراق در محدوده شهر حله، بوده است. مکانی که در منابع تاریخی و جغرافیایی، به عنوان محل به آتش‌انداختن حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام)، از آن یاد شده، تا به امروز نیز باقی مانده است.
این مکان، شامل بقایای یک برج باستانی مرتفع، به نام تل نمرود است که اهالی منطقه، آن را ویرانه‌های کاخ نمرود می‌دانند و معتقدند از روی این نقطه، حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام) را درون آتش انداخته‌اند و در لهجه بومی عراقی، به حَرّاگه شناخته می‌شود.
در نزدیکی این مکان نیز، زیارتگاهی وجود دارد که محل ولادت حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام)، به شمار می‌آید.
زیارت‌گاه‌های عراق، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، برگرفته از مقاله «مقام ولادت و به آتش انداختن حضرت ابراهیم» ج۲، ص۹۹.
