ملکوت (مفردات‌نهج‌البلاغه)

مَلَكُوت (به فتح میم و لام ) از واژگان نهج البلاغه به معنای حكومت، تدبير و اداره كردن است.

مَلَكُوت به معنای حكومت، تدبير و اداره كردن است. طبرسى فرموده ملكوت مانند مُلْک (مثل قفل) است و از آن ابلغ مى‌باشد.

۱.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۹۹۰.
۲.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۲۹۰.
۳.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۸۳.