میرزا ابوتراب تراب اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُرابِ اِصْفَهانی، میرزا ابوتراب، متخلص به غبار و تراب (مقـ ۱۱۴۳ق/۱۷۳۰م)، از پارسیسرایان
هند در دورۀ عالمگیر بود.
پدرش، محمدعلی خان، از بزرگان
اصفهان بود که پیش از تولد فرزندش و در زمان عالمگیر اول گورکانی (سل ۱۰۶۸-۱۱۱۸ق) به هند
مهاجرت کرده بود.
تراب در همانجا به دنیا آمد.
او را از شاعران خوشفکر و دارای طبعی قوی بهشمار آوردهاند، چنانکه توانایی رقابت با شاعرانی مانند
محمد اسحاق شوکت و میان ناصرعلی و نیز قدرت هجو
میرزاجعفر عاشق را داشت.
او با کسانی مانند
شاه سعدالدوله گلشن و
سراجالدین علیخان آرزو همنشین بود.
وی بعداً تخلص خود را از غبار به تراب تغییر داد.
تراب مدتها ساکن اکبرآباد بود، ولی بعدها همراه مبارزالملک سربلندخان، حاکم احمدآباد
گجرات به آن دیار رفت
و در زمان عالمگیر، وقایعنگار حاکم گجرات شد
تراب در جنگی که میان مؤمنخان، حاکم گجرات، و مردم
راجپوتیه درگرفت، کشته شد.
آقابزرگ او را صاحب دیوان شعر میداند،
ولی منابع دیگر در این باب سکوت کردهاند.
(۱) آرزو، علی خان، مجمعالنفایس، به کوشش عابدرضا بیدار، پتنه، ۱۹۹۲م.
(۲) تهرانی، آقابزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه.
(۳) هاشمی سندیلوی، احمدعلی، مخزن الغرائب، به کوشش محمدباقر، لاهور، ۱۹۹۳م.
(۴) اخلاص، کشنچند، همیشه بهار، به کوشش وحید قریشی، کراچی، ۱۹۷۳م.
(۵) بهگوان داس هندی، سفینۀ هندی، به کوشش شاه محمد عطاءالرحمان کاکوی، پتنه، ۱۹۵۸م.
(۶) خلیل، علی ابراهیم، صحف ابراهیم، به کوشش عابدرضا بیدار، پتنه، ۱۹۷۸م.
(۷) خوشگو، بندر ابن داس، سفینه، به کوشش شاه محمد عطاءالرحمان کاکوی، پتنه، ۱۹۵۹م.
(۸) علی حسن خان، صبح گلشن، به کوشش محمد عبدالمجید، بهوپال، ۱۲۹۵ق.
دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «میرزا ابوتراب تراب اصفهانی»، شماره۵۸۵۲.