میرزا ایوب بهجت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَهجَت ، میرزاایوب ،
شاعر فارسی سرای و
خوشنویس تاجیک اواخر سدة دوازدهم است.
سال تولد و مرگش بدرستی معلوم نیست . پدرش مُشرِف اِسفره ای ، شاعر و خوشنویس ، بود. بهجت در مدرسة «خانِ» شهر خوقند تحصیل کرد
که مدرسة مذکور را به اشتباه در شهر خجند دانسته است ). وی شاعر نامدار روزگار محمدعمرخان ، والی خوقند (۱۱۶۶ـ۱۲۰۱/ ۱۷۸۷ـ۱۸۲۲)، بود و از اعضای فعّال انجمن ادبی او به شمار می رفت.
والی خوقند خود به فارسی و ترکی شعر می سرود و «امیری » تخلّص می کرد، در عهد وی محفل ادبی خوقند پررونق بود و با محیط ادبی بخارا رقابت داشت .
سلطانُف ، پژوهشگر زندگی و آثار بهجت ، ۱۱۶ غزل و قصیده و یک مخمس او را از جُنگها و تذکره ها گرد آورده که این نشان دهندة مهارت بهجت در سخنوری است
زبان شعر بهجت ساده و روان است و عشق ، پندواندرز، توصیف طبیعت و شکایت از اوضاع و احوال ، موضوعهای اصلی شعر او به شمار می آید.
(۱)
صدرالدین عینـی ، نمونة ادبیـات تاجیک ، مسکـو ۱۹۲۶.
(۲) رحمت الله واضح بخارایی ، تحفة الاحباب فی تذکرة الاصحاب ، چاپ اصغر جانفدا، دوشنبه ۱۹۷۷.
جهان اسلام، شماره.
