• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نفح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: نفح (قاموس قرآن (جلد ۷))

نَفْح‌ (به فتح نون و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای وزیدن است. این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.


نَفْح‌:
[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۸۹.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۲۰.    
به معنی وزیدن است؛ «نَفَحَ‌ الرّیح‌ نَفْحاً: هبّت».
[۳] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۵۱.    

نَفْحه به معنی یک وزیدن است؛ راغب گوید: «له‌ نَفْحَةٌ طیّبة» آن را وزیدنی است از خیر، و در شرّ به طور استعاره است.
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۶.    


(وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ‌ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ یا وَیْلَنا اِنَّا کُنَّا ظالِمِینَ‌)
[۵] انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۶.    
یعنی: «اگر کمی از عذاب پروردگارت به آنها برسد، گویند: وای بر ما که ستمگران بودیم».
[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۹۱.    
[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۱۱.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۸۱.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳۰.    


این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۸۹.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۲۰.    
۳. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۵۱.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۶.    
۵. ↑ انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۶.    
۶. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۹۱.    
۷. ↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۱۱.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۸۱.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳۰.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نفح"، ج۷، ص۸۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره انبیاء
جعبه ابزار