• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وجیه‌الدین مسعود

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


وجیه‌الدین مسعود برادر عبدالرزاق بن فضل‌الله باشتینی یکی از امیران سربداران بود که پس از کشتن برادرش عبدالرزاق حکومت را به دست گرفت. سربداران، جنبش و قیام شیعیان سبزوار بر ضد مغولان در سده هشتم قمری بود. سربداران دوازده امیر بودند که یکی پس از دیگری، حدود نیم قرن، در فاصله بین درگذشت ابوسعید بهادرخان در ۷۳۶، تا یورش تیمور گورکان حکومت کردند
[۱] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۷۷، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۲] میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۱-۳۵۲، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
[۳] راقم سمرقندی، میر سید شریف، تاریخ راقم، ج۱، ص۹، چاپ منوچهر ستوده، تهران ۱۳۸۰ ش.
[۴] Edward von Zambaur, Manuel de généalogie et de chronologie pour l'histoire de l'islam, Hannover ۱۹۲۷, repr. Osnabrück ۱۹۷۶.، p۲۵۶.
و قلمرو آنها منطقه شرقی و شمال ایران در آن زمان را دربر می‌گرفت.


وجیه‌الدین مسعود برای تثبیت سربداران اقداماتی را انجام داده است.

۱.۱ - تشکیل دو جناح سربداران

وجیه‌الدین مسعود برای تثبیت و تقویت حکومت سربداران، شیخ حسن جوری را که در زندان ارغون شاه بود، آزاد کرد و به سبزوار برد و در اداره حکومت، پیشوای خود قرار داد تا از نفوذ وی در میان مردم استفاده کند. مریدان شیخ در کنار سربداران قرار گرفتند و بر استحکام حکومت آنان افزوده شد.
[۵] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۶] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۰۸.
با ائتلاف وجیه‌الدین مسعود و حسن جوری، حکومت سربداران مرکب از دو جناح شد؛ جناح مذهبی، که پیروان شیخ حسن بودند و آنان را شیخیان و درویشان می‌خواندند
[۷] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۸۳، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
و جناح سیاسی، که پیروان وجیه‌الدین مسعود بودند و به آنان سربدار می‌گفتند.

۱.۲ - شکست امیران خراسان

همبستگی نیروهای مذهبی و سیاسی وحشت امیران خراسان را در پی داشت. از این‌رو، ارغون شاه در حومه نیشابور با آنان جنگید، اما شکست خورد
[۸] حمدالله مستوفی، حمدالله بن ابی‌بکر، تاریخ گزیده، ج۲، ص۵۶۰، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۹۴ ش.
[۹] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
شکست ارغون شاه و امیران خراسان، غاتیمور (حاکم مغول در غرب خراسان و جرجان) را به وحشت انداخت. او که در سبزوار سکه به نامش ضرب می‌شد، دیگر نمی‌توانست سربداران را نادیده بگیرد.
[۱۰] John Masson Smith, The history of the Sarbadar dynasty ۱۳۳۶،۱۳۸۱ A D and its sources, The Hague ۱۹۷۰، i، p۱۰۹.
[۱۱] John Masson Smith, The history of the Sarbadar dynasty ۱۳۳۶،۱۳۸۱ A D and its sources, The Hague ۱۹۷۰، i، p۲۰۱.

تغاتیمور لشکری فراهم کرد و با وجیه‌الدین مسعود جنگید. سپاهیان تغاتیمور هفتاد هزار تن و لشکریان وجیه‌الدین سه هزار تن بودند.
[۱۲] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۱۳] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۳.
[۱۴] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
محل نبرد را حافظ ابرو
[۱۵] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۱۹، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
در بیهق، میرخواند
[۱۶] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۳.
در نزدیک رود گرگان و دولتشاه سمرقندی
[۱۷] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
در اطراف رود اترک دانسته است.
[۱۸] قزوینی، یحیی بن عبداللطیف، کتب التواریخ، ج۱، ص۲۰۹، چاپ میرهاشم محدث، تهران ۱۳۸۶ ش.
در این رویارویی، تغاتیمور شکست خورد. سپس، وجیه‌الدین مسعود به سبزوار بازگشت و بزرگان خراسان از او اطاعت کردند.
[۱۹] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۱۹-۱۲۰، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
[۲۰] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۴.


۱.۳ - شکست از معزالدین

در ۱۳ صفر ۷۴۳، نبردی میان وجیه‌الدین مسعود و ملک معزالدین حسین (متوفی ۷۷۱؛ فرمانروای آلگرت) درگرفت.
[۲۱] ابن یمین، دیوان، ج۱، ص۵۷۰، چاپ حسینعلی باستانی راد، تهران ۱۳۴۴ ش.
[۲۲] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۴۴، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
دو طرف در ولایت خواف، در حدود زاوه، با یکدیگر روبه‌رو شدند. در این نبرد، سربداران به علت کشته شدن حسن جوری شکست خوردند
[۲۳] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۴۰-۱۴۴، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
[۲۴] عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق، مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج۱، دفتر ۱، ص۲۱۵، چاپ عبدالحسین نوائی، تهران ۱۳۷۲-۱۳۸۳ ش.
[۲۵] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۴.
گفته‌اند که قتل شیخ حسن جوری در جنگ زاوه به دستور وجیه‌الدین مسعود بوده است.
[۲۶] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۲۷] میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۴، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.

وجیه‌الدین پس از این شکست به سبزوار بازگشت
[۲۸] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
و امیر عزالدین سونمندی/سوگندی
[۲۹] خوافی، احمد بن محمد، مجمل فصیحی، ج۲، ص۹۵۳، چاپ محسن ناجی نصر آبادی، تهران ۱۳۸۶ ش.
جانشین حسن جوری شد.
[۳۰] فریومدی، غیاث‌الدین، ذیل مجمع الانساب، ج۱، ص۳۴۸، در محمدبن علی شبانکاره ای، مجمع الانساب، چاپ میرهاشم محدث، ج ۲، تهران ۱۳۶۳ ش.


وجیه‌الدین مسعود در پایان دوره حکمرانی‌اش به رستمدار مازندران یورش برد، اما این نبرد به شکست و کشته شدن او در ربیع الاول ۷۴۵
[۳۱] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۳۲] خوافی، احمد بن محمد، مجمل فصیحی، ج۲، ص۹۳۴، چاپ محسن ناجی نصر آبادی، تهران ۱۳۸۶ ش.
(ربیع الآخر) در ماورز رستمدار منجر گردید و حکومت وی پس از هفت سال و چهار ماه پایان یافت.
[۳۳] فریومدی، غیاث‌الدین، ذیل مجمع الانساب، ج۱، ص۳۴۸، در محمدبن علی شبانکاره ای، مجمع الانساب، چاپ میرهاشم محدث، ج ۲، تهران ۱۳۶۳ ش.
[۳۴] غفاری قزوینی، احمد بن محمد، تاریخ نگارستان، ج۱، ص۲۹۹، چاپ مرتضی مدرس گیلانی، تهران ۱۴۰۴.
[۳۵] میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۴، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
سربداران پس از این شکست دیگر نتوانستند در خراسان شرقی استوار شوند و ناگزیر بودند از دشمن نیرومندشان، معزالدین حسین، فرمانبرداری کنند.
[۳۶] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، تاریخ سلاطین کرت، ج۱، ص۱۷۸-۱۷۹، چاپ میرهاشم محدث، تهران ۱۳۸۹ ش.


وجیه‌الدین مسعود در دوره حکمرانی خود بیش‌تر شهرهای خراسان را تصرف کرد و حتی فیروزکوه و رستمدار را زیر نفوذ سربداران درآورد. به همین سبب، او را صاحبقران سربداران خوانده‌اند.
[۳۷] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۳۸] میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۳، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
در منابع، در ذکر صفات وی غراق شده است، به طوری‌که نوشته‌اند، وجیه‌الدین مسعود با سه هزار تن از سربداران
[۳۹] تاریخ فتوحات امیر تیمور کورکان معروف به ظفرنامه، چاپ فلکس تاور، پراگ ۱۹۳۷-۱۹۵۶.
در یک روز سه سپاه امیران ترک خراسان را شکست داد.
[۴۰] لاری، مصلح‌الدین محمد، مرآت الادوار و مرقات الأخبار، ج۲، ص۷۶۹، چاپ خلیل ساغروانیان، تهران ۱۳۹۳ ش.
[۴۱] میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۳، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.

او را به حسن تدبیر، شجاعت، عقل و بخشش ستوده و گفته‌اند از فساد به دور بود.
[۴۲] عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق، مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج۱، دفترا، ص۱۷۷، چاپ عبدالحسین نوائی، تهران ۱۳۷۲-۱۳۸۳ ش.
[۴۳] مرعشی، ظهیرالدین بن نصیرالدین، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، ج۱، ص۱۰۴، چاپ برنهارد دورن، سنت پترزبورگ، ۱۸۵۰، چاپ افست تهران ۱۳۶۳ ش.
[۴۴] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۰۴.

او به دوازده هزار سپاهی مستمری دائم می‌داد.
[۴۵] دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
[۴۶] میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۴، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
با آن‌که در آغاز محبوبیت فراوان داشت، پس از کشته شدن مشکوک حسن جوری
[۴۷] حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۴۳، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
[۴۸] میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۴.
تنفری از وی در دل مریدان شیخ شکل گرفت.
او خود را با پیروانش یکی می‌دانست و برای خود برتری قائل نبود.
[۴۹] اولیاء الله، محمد بن حسن، تاریخ رویان، ج۱، ص۱۸۲، چاپ منوچهر ستوده، تهران ۱۳۴۸ ش.


۱. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۷۷، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۲. ↑ میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۱-۳۵۲، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
۳. ↑ راقم سمرقندی، میر سید شریف، تاریخ راقم، ج۱، ص۹، چاپ منوچهر ستوده، تهران ۱۳۸۰ ش.
۴. ↑ Edward von Zambaur, Manuel de généalogie et de chronologie pour l'histoire de l'islam, Hannover ۱۹۲۷, repr. Osnabrück ۱۹۷۶.، p۲۵۶.
۵. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۶. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۰۸.
۷. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۸۳، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۸. ↑ حمدالله مستوفی، حمدالله بن ابی‌بکر، تاریخ گزیده، ج۲، ص۵۶۰، چاپ محمد روشن، تهران ۱۳۹۴ ش.
۹. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۱۰. ↑ John Masson Smith, The history of the Sarbadar dynasty ۱۳۳۶،۱۳۸۱ A D and its sources, The Hague ۱۹۷۰، i، p۱۰۹.
۱۱. ↑ John Masson Smith, The history of the Sarbadar dynasty ۱۳۳۶،۱۳۸۱ A D and its sources, The Hague ۱۹۷۰، i، p۲۰۱.
۱۲. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۱۳. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۳.
۱۴. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۱۵. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۱۹، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۱۶. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۳.
۱۷. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۱۸. ↑ قزوینی، یحیی بن عبداللطیف، کتب التواریخ، ج۱، ص۲۰۹، چاپ میرهاشم محدث، تهران ۱۳۸۶ ش.
۱۹. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۱۹-۱۲۰، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۲۰. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۴.
۲۱. ↑ ابن یمین، دیوان، ج۱، ص۵۷۰، چاپ حسینعلی باستانی راد، تهران ۱۳۴۴ ش.
۲۲. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۴۴، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۲۳. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۴۰-۱۴۴، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۲۴. ↑ عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق، مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج۱، دفتر ۱، ص۲۱۵، چاپ عبدالحسین نوائی، تهران ۱۳۷۲-۱۳۸۳ ش.
۲۵. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۴.
۲۶. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۲۷. ↑ میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۴، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
۲۸. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۲۹. ↑ خوافی، احمد بن محمد، مجمل فصیحی، ج۲، ص۹۵۳، چاپ محسن ناجی نصر آبادی، تهران ۱۳۸۶ ش.
۳۰. ↑ فریومدی، غیاث‌الدین، ذیل مجمع الانساب، ج۱، ص۳۴۸، در محمدبن علی شبانکاره ای، مجمع الانساب، چاپ میرهاشم محدث، ج ۲، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۱. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۳۲. ↑ خوافی، احمد بن محمد، مجمل فصیحی، ج۲، ص۹۳۴، چاپ محسن ناجی نصر آبادی، تهران ۱۳۸۶ ش.
۳۳. ↑ فریومدی، غیاث‌الدین، ذیل مجمع الانساب، ج۱، ص۳۴۸، در محمدبن علی شبانکاره ای، مجمع الانساب، چاپ میرهاشم محدث، ج ۲، تهران ۱۳۶۳ ش.
۳۴. ↑ غفاری قزوینی، احمد بن محمد، تاریخ نگارستان، ج۱، ص۲۹۹، چاپ مرتضی مدرس گیلانی، تهران ۱۴۰۴.
۳۵. ↑ میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۴، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
۳۶. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، تاریخ سلاطین کرت، ج۱، ص۱۷۸-۱۷۹، چاپ میرهاشم محدث، تهران ۱۳۸۹ ش.
۳۷. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۱، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۳۸. ↑ میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۳، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
۳۹. ↑ تاریخ فتوحات امیر تیمور کورکان معروف به ظفرنامه، چاپ فلکس تاور، پراگ ۱۹۳۷-۱۹۵۶.
۴۰. ↑ لاری، مصلح‌الدین محمد، مرآت الادوار و مرقات الأخبار، ج۲، ص۷۶۹، چاپ خلیل ساغروانیان، تهران ۱۳۹۳ ش.
۴۱. ↑ میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۳، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
۴۲. ↑ عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق، مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج۱، دفترا، ص۱۷۷، چاپ عبدالحسین نوائی، تهران ۱۳۷۲-۱۳۸۳ ش.
۴۳. ↑ مرعشی، ظهیرالدین بن نصیرالدین، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، ج۱، ص۱۰۴، چاپ برنهارد دورن، سنت پترزبورگ، ۱۸۵۰، چاپ افست تهران ۱۳۶۳ ش.
۴۴. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۰۴.
۴۵. ↑ دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، ج۱، ص۲۸۰، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱/۱۳۱۹، چاپ افست تهران ۱۳۸۲ ش.
۴۶. ↑ میرک حسینی، محمد، ریاض الفردوس خانی، ج۱، ص۳۵۴، چاپ ایرج افشار و فرشته صرافیان، تهران ۱۳۸۵ ش.
۴۷. ↑ حافظ ابرو، عبدالله بن لطف‌الله، زبدة التواریخ، ج۱، ص۱۴۳، چاپ کمال حاج سید جوادی، تهران ۱۳۸۰ ش.
۴۸. ↑ میرخواند، محمد بن خاوندشاه، روضة‌ الصفا، ج۵، ص۶۱۴.
۴۹. ↑ اولیاء الله، محمد بن حسن، تاریخ رویان، ج۱، ص۱۸۲، چاپ منوچهر ستوده، تهران ۱۳۴۸ ش.


• رضا رضازاده لنگرودی، دانشنامه جهان اسلام، برگرفته از مقاله «سربداران»، تاریخ بازبینی ۱۴۰۱/۰۷/۲۳.    



جعبه ابزار