وحدت متعلقیقین و شک از ارکان استصحاب و به این معنا است که به همان امرى که یقینتعلق گرفته شک هم تعلق بگیرد، مثل عدالت زید در جایى که روز جمعه، به عدالت او یقین بوده، اما روز شنبه در آن شک شده است و سپس عدالت وى استصحاب مى گردد.
نکته: مراد از وحدت متعلقیقین و شک ، وحدت در وجود خارجى است ، نه صرف وحدت در ماهیت که با تعدد وجود خارجی سازگار است .