هرگاه چشایى کسى بر اثر جنایتدیگرى از بین برود، در اینکه برجانیدیه کامل ثابت مىگردد یا ارش اختلاف است؛ لیکن اگر آسیب وارد شده موجب ضعف آن گردد، ارش متعین است.
در فرض امکان تشخیص از بین رفتن چشایى با ابزار جدید، به دو شاهد عادل از اهل خبره رجوع مىشود و در فرض عدم امکان، در صورت وجود لوث با قسامه قول مدعی پذیرفته مىشود و در صورت عدم وجود لوث و عدم امکان آزمودن مجنی علیه با اشیاى بسیار تلخ، قول جانى مقدّم مىگردد.
