• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

چشیدن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



چشیدن مزه کردن چیزی را گویند.




چشیدن ، مزه کردن چیزى با حسّ چشایى است.



از آن به مناسبت در باب صوم و تجارت سخن رفته است.



چشیدن غذا جهت تشخیص مزۀ آن براى روزه دار جایز است و اگر به طور اتفاقى و بدون قصد، به حلق فرو رود روزه باطل نمى‌شود؛ اما اگر با علم به اینکه با چشیدن، غذا- به طور قهری یا از روى فراموشی- به حلق فرو مى‌رود، آن را بچشد، افطار عمدی محسوب مى‌شود و قضا و کفاره دارد.
[۱] العروة الوثقىٰ ج ۳، ص ۵۸۶.
[۲] مستمسک العروة ج ۸، ص ۳۲۶- ۳۲۷.

برخى گفته‌اند در فرض نخست (فرو رفتن به حلق به طور اتفاقى و بدون قصد) نیز اگر چشیدن بدون غرضى صحیح باشد قضا لازم است.



اگر کالاى مورد معامله داراى مزه باشد، مانند آنکه شیره و مزۀ آن در معامله لحاظ شود، با توصیف کامل کالا، حتى مزۀ آن و یا با مشاهدۀ توأم با چشیدن، معامله صحیح است. در صحّت معامله با مشاهدۀ کالا بدون چشیدن یا با توصیف، لیکن بدون توصیف مزۀ آن، اختلاف است. مشهور میان متأخّران صحت آن است؛ ولى ظاهر کلمات گروهى از قدما عدم صحت چنین معامله‌اى است.
[۸] الوسیلة، ص ۲۴۶.

بنابر قول به صحت، اگر پس از معامله کشف خلاف شود، خریدار بین فسخ معامله و گرفتن ارش (مابه التفاوت قیمت) از فروشنده مخیر است.



 
۱. العروة الوثقىٰ ج ۳، ص ۵۸۶.
۲. مستمسک العروة ج ۸، ص ۳۲۶- ۳۲۷.
۳. تذکرة الفقهاء ج ۶، ص ۳۵.    
۴. الحدائق الناضرة ج ۱۸، ص ۴۸۳.    
۵. جواهر الکلام ج ۲۲، ص ۴۳۳- ۴۳۴.    
۶. مستند الشیعة ج ۱۴، ص ۳۴۸.    
۷. المقنعة، ص ۶۰۹.    
۸. الوسیلة، ص ۲۴۶.
۹. النهایة، ص ۴۰۴.    
۱۰. المراسم العلویة، ص ۱۸۰.    
۱۱. جواهر الکلام ج ۲۲، ص ۴۳۵.    





فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج‌۳، ص ۱۸۱    



جعبه ابزار