کدر (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَدَر (به فتح کاف و دال ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تيره شدن، آلوده شدن نقيض صاف و خالص شدن است. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه؛
كَدَارَة (به فتح کاف و دال) و
كُدُورَة (به ضّم کاف و دال) به معنای تيره شدن، آلوده شدن نقيض صاف و خالص شدن است.
كِدْر (به کسر کاف و سکون دال) به معنای
آب تيره و آلوده است. این کلمه شش بار در نهج البلاغه آمده است.
كَدَر و كَدَارَة و كُدُورَة به معنای تيره شدن و آلوده شدن نقيض صاف و خالص شدن است.
كِدْر (مثل كتف) به معنای آب تيره و آلوده است.
حضرت علی (علیهالسلام) درباره
دنیا فرموده:
«وَ كَدِرَ مِنْهَا ما كَانَ صَفْواً» «آنچه از دنيا صاف و خالص بود، تيره و آلوده گرديد».
درباره اهل
جاهلیت فرموده:
«تشْرَبُونَ الكَدِرَ وَ تَأْكُلُونَ الجَشِبَ» «آب آلوده و طعام گلو آزار مىخوريد»
درباره
مرگ فرموده:
«وَ مُكَدِّرُ شَهَوَاتِكُمْ» «مرگ آلوده كننده شهوات شماست».
این کلمه شش بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کدر»، ج۲، ص۸۹۶.