کل - به ضم کاف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کُلّ (به ضمّ کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنی تمام، همه و جمیع است.
کُلّ :
اسمی دلالت بر استغراق دارد، دائم الاضافه است خواه مضاف الیه در لفظ باشد یا در تقدیر، به نکره و معرفه اضافه می‌شود، معنای تمام، همه و جمیع می‌دهد.
(اِنَّ اللَّهَ عَلی کُلِ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ) «
خدا بر همه چیز توانا است.»
(وَ لا تَبْسُطْها کُلَ الْبَسْطِ) «دستت را باز مکن تمام باز کردن.»
در
اقرب الموارد گوید: گاهی برای تکثیر و مبالغه آید.
مثل
(تُدَمِّرُ کُلَ شَیْ‌ءٍ بِاَمْرِ رَبِّها) (همه چيز را به فرمان
پروردگارش در هم مى‌كوبد و نابود مى‌كند.)
ولی ظاهرا در آیه برای استغراق است یعنی هلاک می‌کند هر چیزی را که بر آن بگذرد. و چون ماء مصدری به آن لاحق شود معنی تکرار و «هر وقت» می‌دهد.
(کُلَّما دَخَلَ عَلَیْها زَکَرِیَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً) «هر وقت
زکریّا در محراب پیش
مریم آمد نزد وی روزیی یافت.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کل» ج۶، ص۱۳۸.
