• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

گواهی تدریس علامه مجلسی به مولانا ابن‌علی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حوه تکثیر کتاب‌های علمی، تدریس و مصون نگهداشتن آن‌ها از جعل و تحریف، یکی از مهمترین دغدغه‌های دانشمندان دینی بوده است. آن‌ها برای این منظور، از روشی استفاده نموده‌اند که در اصطلاح کتابشناسی به آن "بلاغ" یا "انها" گفته می‌شود. بلاغ دستخطی از استاد بود که در نسخه نوشته می‌شد و به‌وسیله آن گواهی، شرکت شاگرد در درس را تایید می‌گردید و ضمناً صحّت نسخه نیز تایید می‌گشت؛ بنابراین "بلاغ" هم گواهی تحصیلی بود و هم نشان صحّت نسخه به‌شمار می‌رفت. اساتید در هر نسخه علامت بلاغ‌های متعددی می‌نوشتند و در پایان نسخه یا پایان بخش-های کتاب در ضمن بلاغ‌ها برای شاگرد اجازه نقل حدیث و روایت را به‌نحو عموم یا درباره آن اثر یا آثاری خاص صادر می‌کرد که این اجازه گواهی علمی برای آن شاگرد در اعتبار روایت‌ها و استنادهایش به شمار می‌آمد. در این مقاله گواهی درسی علّامه مجلسی برای شاگردش مولانا ابن‌علی بررسی می‌شود.



متن درسی: صحیفه سجادیه؛ تاریخ پایان درس: شوال ۱۰۷۲ق. محل تحریر گواهی: اوّل صحیفه سجادیه؛ ضمیمه گواهی: اجازه به شاگردش
مولانا ابن علی تعدادی از کتابها، از جمله صحیفه سجادیه را نزد علّامه مجلسی خوانده و علّامه برای وی در اوّل نسخه‌ای از کتاب صحیفه سجادیه، در اواسط شوال ۱۰۷۲ق اجازه نقل روایت نوشته است.


متن گواهی: «بسم الله الرحمن الرحیم و سلام علی عباده الذین اصطفی؛ امّا بعد: فقد قرا علی المولی الفاضل التقی الالمعی الاخ فی الله المحبوب لوجه الله مولانا ابن علی وفقه الله تعالی لمراضیه، سماعا فی ادعیة الصحیفة السجادیة مع ما الحق بها، صلوات الله علی من الهمها، فی مجالس آخرها اواسط شهر الله المکرم من شهور سنة (اثنتین) و سبعین و الفواجزت له زید توفیقه ان یرویها عنی مع سائر ما سمعه منی باسانیدی المتصلة الی ارباب العصمة صلوات الله علیهم و کتب بیمناه الداثرة افقر عباد الله محمّد باقربن محمّد تقی عفی عنهما بالنبی وآله المطهرین، حامداً مصلیاً مسلماً.»


۱. حسینی اشکوری، احمد بن‌ علی، اجازات الحدیث، ص۱۰.    



صدرایی خویی، علی، مجله حدیث حوزه، برگرفته از مقاله «شانزده گواهی تدریس از علّامه مجلسی»، سال‌ اوّل، شماره یک، زمستان ۱۳۸۹.    






جعبه ابزار