آیه بیع•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیه بیع،
آیه ۲۷۵
سوره بقره ، در باره
حرمت ربا و
حلیت بیع را می‌گویند.
آیه ۲۷۵
سوره بقره را «آیه بیع» می‌گویند:
(الذین یاکلون الربا لا یقومون الا کما یقوم الذی یتخبطه الشیطان من المس ذلک بانهم قالوا انما البیع مثل الربا واحل الله البیع وحرم الربا فمن جاءه موعظة من ربه فانتهی فله ما سلف وامره الی الله ومن عاد فاولئک اصحاب النار هم فیها خالدون)؛ «کسانی که
ربا می‌خورند، (از
گور ) برنمی خیزند مگر مانند برخاستن کسی که
شیطان بر اثر تماس، آشفته سرش کرده است. این بدان سبب است که آنان گفتند: (داد و ستد صرفا مانند رباست.) و حال آنکه خدا
داد و ستد را
حلال ، و ربا را
حرام گردانیده است. پس، هر کس، اندرزی از جانب پروردگارش بدو رسید، و (از
رباخواری ) باز ایستاد، آنچه گذشته، از آن اوست، و کارش به
خدا واگذار می‌شود، و کسانی که (به رباخواری) باز گردند، آنان اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود».
برخی این آیه را از مصادیق آیات مجمل دانسته‌اند زیرا ربا به معنای زیادت است و در هر بیعی زیادت وجود دارد پس باید به وسیله تعیین مورد حرام از حلال، از آیه رفع
اجمال شود.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«آیه بیع».
