ابوبکر محمد بن علی شاشی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوبکر محمد بن علی شاشی (
۳۹۷ ـ
۴۹۵ هـ.ق) فقیه و محدث
شافعی بود.
فقه را نزد ابوبکر سنجی آموخت و سپس به غزنه رفت، جایی که مورد احترام
سلطان محمود غزنوی قرار گرفت.
او پس از تألیفات خود، به دعوت
نظامالملک به هرات رفت و در مدرسه نظامیه تدریس کرد.
وی روش خاصی در جدل فقهی داشت و شاگردانی مانند موفق هروی و ابوبکر فوشنجی از او بهره بردند.
اثر معروف او
طریقة فی الخلاف است.
ایشان در سال ۴۹۵ (هجری قمری) یا
۴۸۵ (هجری قمری) در
هرات درگذشت.
ابوبکر محمد بن علی بن حامد شاشی در سال ۳۹۷ (هجری قمری)
یا ۳۳۹ (هجری قمری)
در شاش (چاچ در
ماوراءالنهر) متولد شد.
فقه را در شهر خود آموخت. سپس به قصد سلطان محمود غزنوی به غزنه رفت و در آنجا مورد احترام و اکرام واقع شد.
شهرت و آوازه او بین فقها پیچید و علمای آنجا از او بهره بسیار بردند. او در آنجا ازدواج کرد و صاحب فرزند شد.
او محدث و از فقهای عصر خویش و فردی بینظیر بود.
او دارای روش مشهور و مخصوص به خود در جدل بود.
او شافعی مذهب بود.
ابوبکر فقه را در شهر خود نزد
ابوبکر سنجی آموخت.
شاشی افرادی چون
موفق هروی،
ابوبکر فوشنجی،
محمد بن محمد سنجی و
ابوبکر محمد بن سلیمان مروزی از جمله شاگردان وی به شمار میروند.
محمد بن علی پس از نوشتن تالیفاتی از سوی نظام الملک به
هرات دعوت شد و به آنجا رفت.
مدتی در مدرسه نظام الملک در هرات به تدریس مشغول بود.
وی در ماه رمضان سال ۴۱۹ (هجری قمری) به
نیشابور رفته و مورد احترام مردم واقع شد و دوباره به هرات مراجعت کرد.
محمد کتاب
طریقة فی الخلاف را نگاشته است.
شاشی در ماه
شوال سال ۴۹۵ (هجری قمری) در هرات درگذشت و در آنجا به خاک سپرده شد.
سال ۴۸۵ (هجری قمری) تاریخ دیگری است که برای فوت او ذکر کرده اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «ابوبکر محمد بن علی شاشی»، ج۳، ص۳۳۶.