• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

احمد بن عمر عذری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





احمد بن عمر عذری، (۳۹۳ ـ ۴۷۸ ه) ملقب به ابن دلاّئی، محدث برجسته‌ای بود که در سال ۳۹۳ هجری قمری در مریه به دنیا آمد.
او شاگردانی چون ابوعمر بن عبداللّه البر و ابومحمد ابن حزم داشت.
تألیفاتش شامل کتاب‌های دلائل النبوه، المسالک و الممالک است.
وی در سال ۴۷۸ هجری قمری در مریه درگذشت.



ابوالعباس احمد بن عمر بن انس اندلسی عُذْری ملقب به ابن دلاّئی و ابن دِلهاث، (۳۹۳ ـ ۴۷۸ه) اهل مریه، شهری در سواحل اندلس بود.
او در سال ۳۹۳ هجری قمری به دنیا آمد.
در سال ۴۰۸ هجری به اتفاق پدر و مادرش به مکه سفر نمود و مدت هشت سال در آنجا اقامت گزید.
وی در این مدت از بزرگان و شیوخ آن‌جا بهره علمی برد. همچنین از علما و محدثانی که از مناطق گوناگون به قصد زیارت به مکه می‌آمدند، حدیث شنید.
او حافظ حدیث و مورد اعتماد در نقل روایات و از محدثان برجسته به شمار می‌رفت.
ابن دلاّئی در سال ۴۱۶ هجری به وطن خویش برگشت و در اندلس به محضر درس ابوعلی بجانی و مهلّب بن ابی صفره راه یافت.



احمد بن عمر، از حضور بزرگان و شیوخی از جمله ابوالعباس رازی و ابوالحسن بن جهضم بهره علمی برد. وی از علما و محدثانی که از مناطق گوناگون به قصد زیارت به مکه می‌آمدند، حدیث شنید.
مدتی با ابوذر هروی ملازم و همنشین بود و کتاب صحیح بخاری را هفت مرتبه از او شنید.
در اندلس به محضر درس ابوعلی بجانی و مهلّب بن ابی صفره راه یافت.



ابوالعباس، شاگردانی داشت و برخی از او روایت کردند. از جمله کسانی که از وی روایت کرده‌اند: ابوعمربن عبداللّه البر و ابومحمد ابن حزم



ابن دلاّئی، کتاب‌هایی تألیف کرده است. از جمله:
دلائل النبوه ؛
المسالک و الممالک.



احمد عذری سرانجام در آخر ماه شعبان سال ۴۷۸ هجری قمری در مریه درگذشت. پسرش انس بر او نماز گزارد و در مقبره الحوض به خاک سپرده شد.
برخی سال وفات او را ۴۹۸ هجری قمری ذکرکرده‌اند.


۱. حمیدی، محمد بن فتوح، جذوه المقتبس، ج۱، ص۱۳۶.    
۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۷.    
۳. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۶.    
۴. حمیدی، محمد بن فتوح، جذوه المقتبس، ج۱، ص۱۳۶.    
۵. ابن بشکوال، الصله، ج۱، ص۶۹.    
۶. حمیدی، محمد بن فتوح، جذوه المقتبس، ج۱، ص۱۳۶.    
۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۶.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۶.    
۹. ابن بشکوال، الصله، ج۱، ص۶۹.    
۱۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۶.    
۱۱. ابن بشکوال، الصله، ج۱، ص۶۹.    
۱۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۶.    
۱۳. ابن بشکوال، الصله، ج۱، ص۶۹.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۷.    
۱۵. ابن بشکوال، الصله، ح۱، ص۷۰.    
۱۶. حمیدی، محمد بن فتوح، جذوه المقتبس، ج۱، ص۱۹۵.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۷.    
۱۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۷.    
۱۹. ابن بشکوال، الصله، ج۱، ص۷۰.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۲، ص۲۱۷.    
۲۱. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، تبصیر المنتبه، ج۲، ص۵۷۰.    
۲۲. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۹۳.
۲۳. ابن حجر عسقالنی، احمد بن علی، تبصیر المنتبه، ج۲، ص۵۷۰.    
۲۴. ابن عمیره، احمد بن یحیی، بغیه الملتمس، ص۱۹۵.    
۲۵. بن اثیر، علی بن محمد، اللباب فی تهذیب الانساب، ص۵۲۲.    
۲۶. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۵، ص۳۳۷.    
۲۷. ذهبی، محمد بن احمد،، العبر، ج۲، ص۳۳۸.    
۲۸. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۲، ص۴۶۰.    
۲۹. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۴۳۹.    
۳۰. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۵، ص۱۱۹.    
۳۱. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۸، ص۵۶۷.    
۳۲. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۸۰.    
۳۳. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۱، ص۱۰۴.]



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن عمر عذری»، ج۳، ص۷۸.






جعبه ابزار