احمد بن محمد قدوری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن محمد قدوری (
۳۶۲ ـ
۴۲۸ ه.ج) فقیه برجسته در
بغداد بود.
او
فقه را نزد ابوعبداللّه محمد بن یحیی جرجانی آموخت.
وی شاگردانی داشت که میتوان به قاضیالقضات ابوعبداللّه دامغانی و
خطیب بغدادی اشاره کرد.
ایشان آثار مهمی مانند
ادب القاضی و
المختصر فی الفروع را تألیف کرد.
وی در سال ۴۲۸ هجری قمری در بغداد درگذشت.
ابوالحسین احمد بن محمد بن احمد بن جعفر قدوری بغدادی در سال ۳۶۲ (هجری قمری) در بغداد متولد شد.
وی بهدلیل استعداد و ذکاوتش در فقه برتری یافت.
او مناظراتی با
ابوحامد اسفرایینی داشت.
وی ریاست اصحاب
ابوحنیفه را در
عراق به عهده گرفت و نزد آنان از قدر و منزلتی والا برخودار بود.
ایشان فردی راستگو، دارای عباراتی زیبا و بیانی صریح معرفی شده است. بسیار کم روایت نمود و قرآن بسیار تلاوت میکرد.
قدوری در کنار اساتید آموزش دید و از آنان روایت کرد. فقه را نزد
ابوعبداللّه محمد بن یحیی جرجانی آموخت.
او از
عبیداللّه بن محمد حوشبی و
محمد بن علی بن سوید مؤدب روایت نمود.
بغدادی شاگردانی تربیت کرد.
قاضی القضات ابوعبداللّه محمد بن علی دامغانی،
خطیب بغدادی
و صاحب ابن مجدّر از شاگردان وی بودند.
ابوالحسین آثاری را تألیف کرده است. برخی از این آثار عبارتاند از:
• ادب القاضی علی مذهب ابی حنیفه؛
• التقریب فی مسائل الخلاف؛
• التقریب فی الخلاف بادلتها؛
• المختصر فی الفروع؛
• شرح المختصر الکرخی؛
• رسالهای در مناقب ابوحنیفه؛
• اجزاء حدیثی؛
• التجرید فی الفروع در هفت مجلد درمورد مسائل اختلافی مذهب حنفی و شافعی.
احمد بن محمد سرانجام در روز یکشنبه پنجم ماه
رجب سال ۴۲۸ (هجری قمری) در بغداد درگذشت و در خانهاش دروازه ابوخلف دفن شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن محمد قدوری»، ج۳، ص۸۰.