برخی فقیهان شیعه تشریع جزیی در حوزه امامت را ممکن دانستهاند که در واقع ناظر به صدور احکام ولایی بر پایه مصلحت است. تشریع جزئی نافی ختم نبوت نیست و نقش امام در این زمینه استمرار هدایت تشریعی و حفظ مصلحت امت اسلامی است.
برخى از محققان و فقهاى شیعه از امكان و مشروعیت تشريع در امور جزيى و محدود براى ائمه اطهار (علیهمالسّلام) سخن به ميان آوردهاند و با وجود پايان يافتن نبوت و تشريع كلى احکام اسلام با رحلت پیامبر (صلّیاللهعلیهوآلهوسلّم)؛ تشريع محدود را در موارد جزيى براى امامان (علیهمالسّلام) جايز شمردهاند.
