حسین بن علی قزوینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبدالله حسین بن علی بن شیبان قزوینی (زنده در سال
۳۵۰ق) از راویان
حدیث و فقهای
شیعه امامیه بود و یکی از استادان
شیخ مفید (ره) به حساب میآید.
او از
علی بن حاتم قزوینی روایت کرده و برخی از شاگردانش مانند
ابن عبدون و
ابن حاشر نیز از او نقل کردهاند.
تنها اثر شناخته شده او کتاب [[
علل الشریعة]] است.
حسین قزوینی از راویان حدیث و از فقهای عالی قدر شیعه امامیه بوده
که از زندگی فردی و اجتماعی او اطلاعی در دست نیست.
قزوینی از علی بن حاتم بن ابی حاتم قزوینی که از محدثان
ثقه و مورد اعتماد بوده،
روایت کرده است.
ابوعبدالله یکی از استادان شیخ مفید (م.
۴۱۳ق) بوده است.
احمد بن عبدالواحد بن احمد بزاز معروف به ابن عبدون و ابن حاشر (م.
۴۲۳ق) از استادان
نجاشی و
شیخ طوسی نیز از او روایت کردهاند.
شیخ طوسی مینویسد: ابن عبدون در سال
۳۵۰ هجری جمیع روایات و کتابهای علی بن حاتم را ـ در حالی که خود او در قید حیات بوده ـ از
ابوعبدالله حسین بن علی بن شیبان قزوینی شنیده است.
تنها اثر شناخته شده
قزوینی، کتاب علل الشریعة است که
سید بن طاووس بدان اشاره کرده است.
شیخ طوسی مینویسد: ابن عبدون در سال ۳۵۰ هجری جمیع روایات و کتابهای علی بن حاتم را ـ درحالی که خود او در قید حیات بوده ـ از ابوعبدالله حسین بن علی بن شیبان قزوینی شنیده است؛
که نشان دهنده این است که در این تاریخ، سن و سالی از
حسین قزوینی گذشته و در قید
حیات بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین ـ قزوینی»، ج ۲، ص ۱۹۱.