خلافت عباسی و سقوط آن (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خلافت عباسی پس از سقوط
امویان بهدست
بنیعباس، نوادگان
عباس بن عبدالمطلب، تأسیس شد.
عباسیان با حمایت
ابومسلم خراسانی و نیروهای ایرانی به قدرت رسیدند و سپس او را از میان برداشتند.
نظام خلافت عباسی به تدریج استبدادی شد و با وجود قیامهای متعدد تا قرن هفتم دوام یافت.
در سال (
۶۵۶ ه.ق)، خلافت عباسی به دست
مغولان و به فرمان
هلاکوخان پایان یافت.
برخی منابع نقش
خواجه نصیرالدین طوسی را در تشویق هلاکو به حمله
بغداد و سقوط خلافت مؤثر دانستهاند.
خلافت عباسی پس از خلافت امويان و ضعف و در نهايت سرنگونى آنان، حكومت به عباسيان (بنىعباس) كه از نوادگان عباس بن عبدالمطلب عمومى
پیامبر (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) و از
بنیهاشم بودند، رسيد.
بنى عباس به كمک ابو مسلم خراسانى و ايرانيان هميار او (سياهجامگان) خلافت را به دست آوردند.
بعد از خلافت رسیدن ابو مسلم را كشتند و حكومتى ظالمتر از امويان به وجود آوردند.
بعدها قيامهايى عليه بنىعباس صورت گرفت كه در نهايت سركوب شدند.
اولين خليفه عباسيان
ابو العباس عبدالله سفاح و آخرين آنها
ابوالحمد عبدالله المستعصم باالله بوده است.
برخى از مورخان، سقوط خلافت عباسى به دست مغولان را معلول نهضت ناسيوناليزم ايرانى دانستهاند كه توسط يک دانشمند ايرانى طراحى و به مرحله اجرا گذارده شد.
بر مبناى روايت هولاكو خان در سال (۶۵۶ ه - ق) به تشويق وزير دانشمند خود خواجه نصيرالدين طوسى به قصد برافكندن خلافت عربى به بغداد حمله برد و در جريان يک خونريزى كم سابقه، خليفه عباسى را عزل و سپس به قتل رسانيد.
در اين روايت تاريخى پاى وزير شيعه مذهب خليفه عباسى نيز به ميان كشيده مىشود و نوعى تبانى ينهانى بين دو شخصيت نفوذى شيعه كه دربار مغول و عباسى را همزمان در دست داشتهاند، ترسيم و در نتيجه انقراض خلافت عباسى به نهضت ملىگرايانه ايرانيان نسبت داده مىشود.
منابع دیگر: (عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۱، ص۱۰۵.)
•
عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۱، ص۷۹۲.
