دار الاباحه (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دارالاباحه در
فقه اسلامی به سرزمینی گفته میشود که خارج از تصرف
مسلمانان باشد و طبق مقررات
جهاد، امکان فتح آن وجود داشته باشد.
در این سرزمینها اموال ساکنان
مباح تلقی میشد و اسیران جنگی غالباً آزاد و در مواردی به
بردگی گرفته میشدند.
این مفهوم در غزواتی چون حملات
محمود غزنوی به
هند و نیز اقدامات منسوب به اجداد
صفویه و
دولت عثمانی در
گرجستان به کار رفته و با انتقاد برخی اندیشمندان همراه بوده است.
هر سرزمينى كه در تصرف مسلمانان نباشد و برابر مقررات جهاد، مسلمانان بتوانند آن را متصرف شوند.
اموال سكنه آنجا مباح است. غالب اسيران جنگى را آزاد مىكردند، ولى در صورت نياز تعدادى را به بردگى مىگرفتند.
غزوات محمود غزنوى در سرزمين هند در ظاهر به اين صورت بود و
قاضی ابوالحسن بولانی و
ناصرخسرو به عمل محمود معترض بودند. اجداد صفويه و دولت عثمانى هم به دستاويز
غزوات، در گرجستان به صورت
دار الاباحه عمل كردهاند.
• عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۱.
