شهمردان رازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شهمردان بن ابوالخیر رازی (وفات بعد از
۴۷۷ هـ.ق) منجم و دانشمند ایرانی اواخر قرن پنجم (هجری قمری) بود.
وی بیشتر عمر خود را در گرگان و
استرآباد گذراند و احتمالاً اوایل قرن ششم (هجری قمری) را نیز درک کرده است.
او معاصر عمر خیام بود و دو اثر مهم به نامهای
روضة المنجمین و
نزهت نامه علائی را تألیف کرده است.
نزهت نامه علائی دایرةالمعارفی کوچک به زبان فارسی در موضوعات طبیعی و نجومی است.
ایشان در آثارش به نقل احکام نجومی از
امام علی(علیهالسلام) نیز پرداخته است.
این کتاب به افتخار
علاءالدوله ابوکالیجار پس از سال ۴۷۷ (هجری قمری) نگاشته شد.
شهمردان بن ابوالخیر رازی مستوفی از دانشمندان ایرانی و از اکابر منجمان در اواخر قرن پنجم (هجری قمری) بود و احتمالاً اوایل قرن ششم (هجری قمری) را نیز درک کرده است.
او بیشتر عمرش را در
گرگان و استرآباد سکونت داشت.
وی معاصر با
عمر خیام (م
۵۰۹ هـ.ق) بود.
ایشان در کتاب
روضة المنجمین احکامی درباره نجوم از امیرالمؤمنین (علیهالسلام) نقل کرده است.
کتاب
نزهت نامه علائی وی نیز دایرة المعارف کوچکی است به زبان فارسی و مشتمل بر یک مقدمه، دوازده مقاله در دو بخش و یک خاتمه درباره خواص حیوانات، نباتات، معادن و نجوم.
وی این کتاب را پس از سال ۴۷۷ (هجری قمری) به نام علاءالدوله ابوکالیجار از حاکمان
اصفهان تألیف نمود.
شهمردان دو اثر به نامهای ذیل تألیف نمود:
• روضة المنجمین؛
• نزهت نامه علائی.
رازی در اواخر قرن پنجم (هجری قمری) زنده بود و احتمالاً اوایل قرن ششم (هجری قمری) را نیز درک کرده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «شهمردان بن ابوالخیر رازی»، ج۳، ص۱۶۸.