عبیدالله بن سعید وائلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبیدالله بن سعید وائلی (م
۴۴۴ هـ.ق) یکی فقیهان و از حفاظ برجسته حدیث بود.
وی به منظور تحصیل علوم بیش‌تر به مناطق مختلفی از جمله خراسان، مصر، مکه و عراق سفر کرد.
او مذهب حنفی داشت.
وی از شیوخ مورد اعتماد اهل‌سنت و حدیث‌شناس مسلط بر اصول و فروع بود.
او بیش از صد شاگرد ممتاز تربیت کرد.
گفته می‌شود او در حفظ حدیث پنجاه یا شصت برابر از ابوعبداللّه صوری قوی‌تر بود.
او کتابی بزرگ و مفید به نام
الابانة الکبری در اثبات غیرمخلوق بودن قرآن نوشت.
تاریخ نیز یکی از آثار دیگر اوست.
وی در سال ۴۴۴ (هجری قمری) در مکه درگذشت.
ابونصر عبیداللّه بن سعید بن حاتم وائلی سجزی بکری اهل روستای وایل در سه فرسخی سجستان بود.
ابونصر مذهب حنفی داشت.
فقه را نزد پدرش آموخت؛
سپس به منظور تحصیل علوم بیش‌تر به مناطق گوناگون از جمله خراسان، مصر،
مکه و عراق سفر نمود
و از بزرگان و شیوخ آن‌جا بهره علمی برد.
او از محضر استادانی چون ابوسلیمان اصم، محمد بن اسماعیل عنبری
و در نیشابور از ابوعبداللّه حاکم نیشابوری
استفاده نمود. سپس به مکه رفت و مقیم شد.
وائلی یکی از حفاظ برجسته حدیث
و از شیوخ مورد اعتماد اهل‌سنت
و از حدیث‌شناسان شایسته
و مسلط بر اصول و فروع بود.
او بیش از صد شاگرد ممتاز تربیت نمود
که ابومحمد عبدالعزیز نخشبی و ابوالفضل جعفر حکاک
از شاگردان او به شمار می‌روند.
گویند او در حفظ حدیث پنجاه یا شصت برابر از ابوعبداللّه صوری قوی‌تر بوده است.
سجزی کتابی بزرگ و مفید به نام
الابانة الکبری در اثبات غیرمخلوق بودن قرآن نوشت
که دلالت بر علمیت و بصیرت او به علم رجال و طرق حدیث دارد.
تاریخ هم اثر دیگر اوست.
ابونصر در سال ۴۴۴
در مکه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبیدالله بن سعید وائلی»، ج۳، ص۲۲۷-۲۲۸.
