عبیدالله قرطبی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبیداللّه بن محمد قرطبی (
۴۰۰ ـ
۴۶۰ هـ.ق) فقیه
مالکی قرن پنجم (هجری قمری) بود.
او ابتدا به حریربافی مشغول بود، اما بعدها به تحصیل علم روی آورد و
فقه را از بزرگان زمان خود آموخت.
وی در علوم فقه،
حدیث،
کلام، میراث و تفسیر
قرآن تبحر داشت.
ایشان در میان فقهای اندلس جایگاه برجسته‌ای یافت.
از مهم‌ترین آثار او
مختصر فی المدونه و
ساطع البرهان است.
او در سال ۴۶۰ (هجری قمری) در سن شصت سالگی در
قرطبه درگذشت.
ابومروان عبیداللّه بن محمّد بن مالک فقیه مالکی قرطبی درباره نام وی اختلاف است.
او در سال ۴۰۰ (هجری قمری) در قرطبه اندلس به دنیا آمد.
در ابتدا به حریربافی اشتغال داشت؛
سپس برای کسب دانش به طلیطله رفت.
ایشان در عصر خود دانشمند، راوی حدیث، مالکی مذهب، آشنا به علم حساب، تقسیم میراث، علم کلام و مفسر قرآن بود.
نیز گزارش شده است او اهل بحث و جدل و آشنا به موارد اختلاف فقها در احکام فقهی به شمار می‌آمد.
عبیداللّه بن محمّد پس از مدتی به شهر خود برگشت و با تلاش بیشتر به تحصیل علم و دانش پرداخت و از
ابن اصبغ ابوالقاسم حاتم بن محمد قرشی و دیگران فقه آموخت.
عبیداللّه شاگردانی مانند قاضی ابن سهل و علمای دیگر قرطبه داشت.
مالکی کتاب‌های استادان خود را تبیین می‌کرد و کاتب قاضی ابن زرب نیز بود.
قرطبی دو اثر از خود به جا گذاشت:
• مختصر فی المدّونه؛
• ساطع البرهان.
مختصر فی المدونه در عصر عبیداللّه مرجع فتوای فقها بود.
ابومروان در شصت سالگی در سال ۴۶۰ (هجری قمری) در قرطبه از دنیا رفت و در مقبره کلع به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبیداللّه بن محمد قرطبی»، ج۳، ص۲۲۷-۲۲۶.
