علی بن احمد خرقانی (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن احمد خرقانی (
۳۵۲ ـ
۴۲۵ هـ.ق) عارف و شاعر مشهور ایرانی در خرقان بود.
در تصوف به سلطان العارفین شیخ ابویزید بسطامی انتساب داشت.
او به خاطر فضایل و کراماتش شهرت دارد.
برخی آثارش شامل "اسرار السلوک" و "دیوان شعر" است.
او در سال ۴۲۵ (هجری قمری) در خرقان درگذشت.
ابوالحسن علی بن احمد جعفر خرقانی بسطامی از مردم خرقان (روستایی در نواحی بسطام از توابع سبزوار) بود
و در سال ۳۵۲ (هجری قمری) در آنجا به دنیا آمد.
او از مشاهیر عارفان
صوفی
و از بزرگان شاعران، عابدان و زاهدان
عصر خود به شمار آمده است.
فضایل و کرامات فراوانی را به وی نسبت دادهاند.
گویند روزی سلطان محمود غزنوی برای دیدن او به حضورش رسید، وی سلطان را موعظه کرد و هدایای او را نپذیرفت.
ابوالحسن در طریقت از شاگردان شیخ ابوالعباس آملی قصاب بود
و در تصوف به سلطان العارفین شیخ ابویزید بسطامی انتساب داشت.
بسطامی از شاگردانش اطلاعی در دست نیست.
خرقانی کتابهای زیر را تألیف کرده است:
• اسرار السلوک در تصوف؛
• بشارتنامه؛
• فواتح الجمال؛
• دیوان شعر.
علی در دهم ماه محرم سال ۴۲۵ (هجری قمری)
در خرقان درگذشت
و در اطراف آنجا به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن احمد خرقانی»، ج۳، ص۲۴۳.