علی بن احمد فنجکردی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن احمد فنجکردی (حدود
۴۳۰ ـ
۵۱۲ هـ.ق) شاعر و ادیبی بزرگ بود.
او به‌عنوان اعجوبه‌ای در هنر شعر و نثر شناخته می‌شد و بزرگان ادبیاتی مانند میدانی،
بیهقی و
عبدالغفار فارسی او را ستوده‌اند.
برخی منابع از او به‌عنوان شاعری امامی یاد کرده که اشعار بسیاری در مدح اهل بیت علیهم السلام سروده که از آن جمله سرودهایی درباره عید
غدیر خم است.
برخی از آثارش در کتاب‌هایی مانند تاج الاشعار یا سلوة الانفاس ثبت شده است.
او شاگرد یعقوب بن احمد ادیب بود و به سرعت به درجات عالی ادبی دست یافت.
بخشی از اشعارش در منابع معتبر شیعی موجود است و میراث ادبی قابل توجهی از خود برجای گذاشته است.
وی در ماه
رمضان سال ۵۱۲ (هجری قمری) یا سال
۵۱۳ (هجری قمری) در
نیشابور از دنیا رفت.
ابوالحسن علی بن احمد بن محمد فنجکردی نیشابوری شیخ الافاضل وی اهل پَنجکرد از روستاهای اطراف نیشابور بود.
گرچه تاریخ دقیق ولادت او معلوم نیست، با توجه به آن‌که نوشته‌اند هنگام مرگ هشتادساله بود، ولادتش را می‌توان در حدود سال ۴۳۰ (هجری قمری) دانست.
یاقوت می‌نویسد: وی مردی دانشمند، ادیب و شاعر بود و بزرگانی همچون میدانی، بیهقی و فارسی در السیاق او را ستوده و به نیکی یاد کرده اند.
بیهقی او را اعجوبه روزگار خویش خوانده که در صناعت ادبی و شعر در اعلی مرتبه بوده است.
عبدالغفار فارسی درباره او آورده است وی ادیبی چیره دست و صاحب نظم و نثر و در عین حال سرودهایش درنهایت سهولت و روانی بود.
او بخشی از ادبیات را نزد
یعقوب بن احمد ادیب فرا گرفت و به زودی در این فن به درجات عالی دست یافته و صاحب نظر گردید.
افندی از وی با عنوان شاعری امامی یاد کرده که اشعار بسیاری در مدح اهل بیت علیهم السلام سروده که از آن جمله سرودهایی درباره عید غدیر خم است.
پاره ای از اشعار او در
اعیان الشیعه آمده است؛
وی گذشته از این‌که خود شاعر بود، اشعار منسوب به امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) را در مجموعه ای گردآوری کرده است.
به نوشته آقابزرگ، کتاب وی یکی از مصادر کتاب انوار العقولِ
قطب الدین کیدری است که درباره امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) می‌باشد.
این کتاب مشهور به تاج الاشعار یا سلوة الانفاس بوده و ابن شهر آشوب از آن یاد کرده است.
برخی از این کتاب به نام سلوة الشیعه ذکر کرده اند.
آقابزرگ همچنین می‌نویسد: ۱۲۸ بیت از اشعار او در ضمن مجموعه‌ای در کتابخانه سپهسالار موجود است.
فنجکردی در ماه رمضان سال ۵۱۲ (هجری قمری) در نیشابور از دنیا رفت؛ درحالی که مدتی پیش از آن به علت مریضی زمین‌گیر و خانه‌نشین شده بود.
در نقلی دیگر او در سال ۵۱۳ (هجری قمری) درگذشته است.
منابع دیگرالفنجكردي سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوع، ج۲، ص۱۴۸.اه]
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن احمد فنجکردی»، ج۴، ص۲۳۵.
[[رده:درگذشتگان سال ۵۱۲ (قمری)][[رده:درگذشتگان سال ۵۱۳ (قمری)]
