علی بن عبدالرحمن بغدادی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
علی بن عبدالرحمن بغدادی (
۴۰۹ ـ
۴۹۷ هـ.ق) از عالمان شافعی مذهب قرن پنجم هجری قمری بود.
وی تحصیلاتش را در رشته قرائت از سال
۴۳۰ (هجری قمری) آغاز کرد.
او به خاطر پیشرفت در علوم مورد تحسین قرار گرفت و نزد استادانی مشهور آموزش دید.
وی به علوم مختلفی تسلط داشت و اشعارش زیبا و با کیفیت بودند.
از آثار او میتوان به دو قصیده در علم قرائت و کتاب
القرئات اشاره کرد.
وی در سال ۴۹۷ (هجری قمری) از عالمان شافعی مذهب در بغداد درگذشت.
ابوالخطاب علی بن عبدالرحمن بن هارون بغدادی شافعی در سال ۴۰۹ (هجری قمری)
در بغداد چشم به جهان گشود.
او که از عالمان شافعی مذهب میباشد،
تحصیلاتش را در رشته قرائت بعد از سال ۴۳۰ (هجری قمری) در بغداد شروع کرد.
رشد او در تحصیل علوم به حدی بود که مورد تحسین دیگران قرار گرفت.
وی رییس،
وزیر
و از خاندان معروف در بغداد بود.
به علوم گوناگون از جمله نحو،
لغت،
قرائت،
کتابت
و نظم سخن
آگاهی داشت.
اشعارش در عالی ترین درجه و دارای خطی زیبا بود.
ابوالخطاب نزد استادانی چون ابوالقاسم بن بشران، محمد بن عمر بن بکیر نجار،
دانش قرائت را آموخت.
بغدادی شاگردانی داشت که ابومحمد سبط خیاط، ابوکرم شهرزوری از جمله شاگردان او بودند.
علی دو قصیده در علم قرائت سرود که یکی را
مکلمه و دیگری را
مبعده نامید.
القرئات اثر دیگر اوست.
شافعی در بیستم ذیحجّه
۴۹۷ (هجری قمری)
در بغداد درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن عبدالرحمن بغدادی»، ج۳، ص۲۳۹.