• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

علی شروانی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




علی بن عبدالکریم شروانی (زنده در ۵۴۱ هـ.ق) منجم و رصدگر قرن ششم (هجری قمری) از اهالی شروان بود.
وی صاحب رصدخانه و مؤلف زیج‌هایی چون العلائی، الزاهر، المحکم، المستوفی، المعدل و المغنی است.
زیج علائی در سال ۵۴۱ (هجری قمری) نگاشته شد و از دقت بالای نجومی برخوردار است.
تاریخ وفات او نامعلوم است.



ابوالحسن علی بن عبدالکریم شروانی فریدالدین باکویی مشهور به فهاد که از نامبرده به جز چند اثری که از وی باقی مانده مطلب دیگری در دست نیست.

گفته‌اند وی صاحب رصدخانه بود و در سال ۵۴۱ (هجری قمری) زیج علائی را تألیف نمود.
دهخدا می‌نویسد این زیج بسیار دقیق است و اوساط کواکب و تعادل در آن صحیح ضبط شده است و از این تألیف معلوم می شود مؤلف آن در امر رصد قوی بوده است.
[۳] دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱۰، ص۱۴۲۶۰.




ابوالحسن زیج‌هایی تألیف کرد که عبارتند از:
• زیج علائی؛
• زیج الزاهر؛
• زیج المحکم؛
• زیج المستوفی؛
• زیج المعدل؛
• زیج المغنی.




شروانی تا سال ۵۴۱ (هجری قمری) یعنی زمان رصد زیج علائی زنده بوده است. ولی تاریخ دقیق وفات وی مشخص نیست.

۱. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۹۷.    
۲. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۹۷.    
۳. دهخدا، علی‌اکبر، لغت نامه دهخدا، ج۱۰، ص۱۴۲۶۰.
۴. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۶۹۷.    
۵. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۹۷۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن عبدالکریم شروانی»، ج۴، ص ۲۶۵.






جعبه ابزار