قاعده من لاحجه له لادین له (فقه سیاسی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
قاعده «من لا تقية له لا دين له» از
روایات باب تقیه استخراج شده و مفهوم آن بر ضرورت رعایت
تقیه برای حفظ
دین تأکید دارد.
براساس این قاعده، عدم رعایت تقیه به دلیل صرف چشمپوشی از مصلحت فردی میتواند به اساس دین آسیب رساند و با دینداری سازگار نیست.
بنابراین، تقیه جنبهای الزامآور پیدا میکند و مصلحت فردی در آن تحتالشعاع مصلحت عمومی و حفظ اساس دین قرار میگیرد.
مفاد قاعده «من لا تقية له لا دين له» كه در روايات باب تقيه وارد شده، آن است.
عدم رعايت تقيه به خاطر چشمپوشى از مصلحت شخصى، موجب آسيب رسانى به اساس دين است و به همين لحاظ با ديندارى سازگار نيست.
ترجيح جنبههاى عمومى و مصلحت مربوط به اساس حفظ دين در تقيه، موجب شده كه تقيه حالت الزامى پيدا كرده و جنبه مصلحت شخصى و فردى آن تحتالشعاع قرار گيرد.
•
عمید زنجانی، عباسعلی، فقه سیاسی، ج۲، ص۳۳۷.
