محمد بن احمد انباری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد انباری (
۳۹۶ ـ
۴۷۶ هـ.ق) اهل انبار بود و برای تحصیل و گردآوری حدیث به
شام،
مصر و
حجاز سفر کرد.
وی نزد استادانی مانند عبداللّه بن ابی‌نصر تمیمی حدیث آموخت.
علاقه فراوانی به دانش حدیث داشت و نزد اهل سنت به عنوان یک محدث ثقه شناخته می‌شد.
او همچنین اشعاری سروده و از او به عنوان شاعر نیز یاد شده است.
اثر معروف او
المشیخه در دو جزء تدوین شده است.
ایشان در سال ۴۷۶(هجری قمری) (یا
۴۶۶ هـ.ق) در انبار درگذشت و همان‌جا به خاک سپرده شد.
ابوطاهر محمد بن احمد بن محمد انباری لخمی خطیب ملقب به
ابن ابی‌صقر اهل
انبار (از شهرهای کهن
ایران بین
فرات و
بغداد) بود.
در سال
۳۷۶ یا ۳۹۶ (هجری قمری) چشم به جهان گشود.
ایشان به دانش حدیث علاقه بسیاری داشت؛ لذا می‌گفت: کتاب‌هایم را از طلا و جواهرات بیشتر دوست دارم.
به این علت علمای اهل سنت او را محدثی ثقه دانسته و ستوده‌اند.
برخی از رجال‌نویسان اشعاری را منسوب به او ثبت کرده‌اند؛ لذا او را شاعر هم دانسته‌اند.
ابوطاهر برای ادامه تحصیل و جمع‌آوری حدیث به شام، مصر و حجاز مسافرت کرد و مفتخر به دیدار استادان آن دیار گردید.
عبداللّه لرحمن بن ابی‌نصر تمیمی از بزرگ‌ترین استادانش در فن حدیث بود.
از
قاضی ابوالقاسم حسن بن محمد بن احمد بن ابراهیم انباری و دیگران روایت کرده است.
از
محمد بن احمد،
خطیب بغدادی و دیگران روایت کرده‌اند.
ابن ابی‌صقر کتاب
المشیخه را تألیف کرده است.
این کتاب در دو جزء ترتیب داده شده است.
انباری در سال ۴۶۶ (هجری قمری)
یا سال ۴۷۶ (هجری قمری)
در انبار وفات کرد و در همان‌جا دفن شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد انباری»، ج۳، ص۲۹۰.
