محمد بن احمد سینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن احمد سینی (
۳۹۳ ـ
۴۳۲ هـ.ق) محدث، فقیه، لغوی و قاضی
شافعی مذهب بود.
او نزد ابواسحاق بن خرشید و ابوعبدالله گرگانی حدیث آموخت.
برای تکمیل دانش خود به
بصره رفت و سنن ابی
داود را از قاضی ابوعمر هاشمی فراگرفت.
وی در اصفهان و مرو حدیث نقل می‌کرد و شاگردانی مانند ابوبکر اشتر طوسی و ابوالقاسم قاینی داشت.
از آثارش شرح کتاب
الفصیح ثعلب در لغت است.
ایشان در سال ۴۳۲ یا
۴۸۲ (هجری قمری) درگذشت.
ابومنصور محمد بن احمد بن علیّ بن شکرویه سینی اصفهانی معروف به
ابن شکرویه در سال ۳۹۳ (هجری قمری)
در سین (مکانی در چهارفرسخی اصفهان) به دنیا آمد.
او در عصر خود مردی فاضل، فقیه، لغوی و راوی حدیث به شمار می‌آمد،
ولی احادیث شنیده و نشنیده را باهم مخلوط می‌کرد،
به این علت وی را ضعیف دانسته‌اند.
در اصول پیرو
مذهب اشعری و در فقه شافعی بود.
ابومنصور از استادان عصر خود مانند ابواسحاق ابراهیم بن عبداللّه بن خُرّشید،
ابوعبداللّه محمّد بن عبداللّه گرگانی و دیگران حدیث نقل کرده است.
برای کسب دانش بیشتر به
بصره سفر کرد
و
سنن ابی داود را از
قاضی ابوعمر هاشمی آموخت.
محمد بن احمد شاگردانی داشته که از جمله آن‌ها؛
ابوبکر محمّد بن طاهر اشتر طوسی،
ابوالقاسم جنید بن محمد قاینی و عده‌ای دیگر از شاگردان وی بوده‌اند.
سینی در سال ۴۸۰ (هجری قمری) در اصفهان و مرو به نقل حدیث و املای آن پرداخت.
او منصب قضاوت در شهر سین را برعهده داشت.
ابن شکرویه کتاب
الفصیح ثعلب را در موضوع لغت شرح کرد.
اصفهانی در سال ۴۳۲ (هجری قمری)
یا ۴۸۲ (هجری قمری)
درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن احمد سینی»، ج۳، ص۳۳۵.
