محمد بن سلیمان رعینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن سلیمان رُعینی (م
۴۳۷ هـ.ق) از ادیبان، شاعران و سخنوران برجسته اندلس بود.
او در دربار پادشاهان و وزیران با مدایح خود شهرت یافت و با شاعر ابوعامر در نظم اختلاف داشت.
همچنین در علم پزشکی نیز مهارت داشت و در دوره
دولت حمودیه به شهرت رسید.
از آثار او می‌توان به
رساله مهرجانیه،
وشی القلم و حلی الکرم اشاره کرد و اشعاری از وی باقی مانده است.
به دلایل مذهبی، از قرطبه تبعید یا فرار کرد و به جزیره خضرا پناه برد، جایی که در
جمادی الآخر ۴۳۷ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن سلیمان رُعینی قرطبی ملقب به
ابن حناط اهل
قرطبه اندلس و سرآمد مردم زمان خود در علوم، ادبیات، فن سخنوری بود.
وی یکی از شعرای زبردست بود که با اشعارش پادشاهان و وزیران و دیگر رؤسا را ثنا می‌گفت.
وی با ابوعامر که خود یکی از شعرا بود در نظم اختلاف داشت.
در علم پزشکی هم‌دستی داشت
و در دولت حمودیه شهرت پیدا کرد.
او از نظر مذهب مورد اتهام واقع شده و از قرطبه با تبعید یا فرار وارد
جزیره خضرا شد.
ابوعبداللّه کتاب‌هایی تألیف کرده که عبارتند از:
• رساله مهرجانیه؛
• وشی القلم و حلی الکرم .
• از وی اشعاری نیز مانده است.
رُعینی در ماه جمادی الآخر سال ۴۳۷ (هجری قمری) در همان جزیره خضرا از دنیا رفت.
سال
۴۳۰ (هجری قمری) نیز زمان مرگ او ثبت شده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن سلیمان رعینی»، ج۳، ص۳۳۰.
