محمد بن عبدالله نیلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عبدالله نیلی (
۳۵۷ ـ
۴۳۶ هـ.ق) از فقها و محدثان برجسته
شافعی در خراسان بود.
او از نیل، منطقهای میان
کوفه و
بغداد، برخاسته و از استادانی چون عمرو بن حمدان و ابواحمد حافظ حدیث آموخت.
شاگردان معروفی همچون علی بن حسن باخرزی از وی روایت کردهاند.
ایشان در زهد، عبادت و فقه ممتاز بود و در شعر نیز دستی قوی داشت.
از آثار او دیوان شعری بهجا مانده است.
وی در حدود سال ۴۳۶ (هجری قمری) در هشتاد سالگی درگذشت.
ابوعبداللّه لرحمن محمد بن عبداللّه لعزیز بن عبداللّه نیلی منسوب به نیل محلی در کنار فرات بین کوفه و بغداد میباشد.
وی در سال ۳۵۷ (هجری قمری) چشم به جهان گشود.
او از بزرگان شافعی در خراسان بود.
ترجمهنویسان وی را یگانه زمان خود در زهد، عبادت و فقه دانسته و بسیار ستودهاند.
او در فنون شعر مهارت داشت و در انواع آن شعر سروده است.
ابن نجّار تعدادی از اشعار او را ثبت کرده است.
ابوعبداللّه از محدثانی چون عمرو بن حمدان،
ابواحمد حافظ روایت کرده است.
محمد بن عبداللّه از روایتگرانی چون
علی بن حسن بن ابی طیب باخرزی،
اسماعیل بن عبداللّه لغافر
و
احمد بن عبداللّه لملک مؤذن از وی روایت کردهاند.
محمد یک
دیوان شعر اثر او میباشد.
نیلی در هشتاد سالگی
و در سال ۴۳۶ (هجری قمری)
و بنابر قولی در حدود سال ۴۴۰ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عبدالله نیلی»، ج۳، ص۳۷۶.