محمد بن عمر عنبری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عمر عنبری (م
۴۱۲ هـ.ق) شاعر و ادیب برجستهای از
بغداد بود که به خاندان بنی عنبر از طایفه
بنیتمیم تعلق داشت.
او در ابتدا به مرام صوفیه گرایش پیدا کرد و در بین صوفیان از بزرگان به شمار میرفت.
با این حال، پس از آنکه عیوب صوفیه برایش آشکار شد، از آنها بیزاری جست و زبان به طعن و مذمت آنها گشود.
وی اشعاری نیز در انتقاد از روش صوفیان سرود.
او به عنوان شاعری ظریف، نکتهسنج و آزاداندیش شناخته میشد. دیوان شعری از او بر جای مانده است.
ایشان در
جمادی الاول سال ۴۱۲ (هجری قمری) در بغداد درگذشت.
ابوبکر محمد بن عمر عنبری از مردم بغداد
و منسوب به خاندان بنی عنبر از طایفه بنی تمیم بود.
اهل سنت وی را شاعری ظریف و نکتهسنج،
ادیبی خوشمشرب، سرایندهای آزاداندیش و صاحب اشعاری زیبا توصیف کردهاند.
او در ابتدا گرایش به مرام صوفیه داشت و از بزرگان آنها به شمار میآمد، ولی زمانی که عیوب آن طایفه بر وی آشکار شد از آنها بیزاری جُسته، زبان به طعن و مذمت آن روش گشود و درباره ملامت صوفیه اشعاری نیز سرود.
از
ابوبکر،
ابومنصور محمد بن محمد بن عبداللّه لعزیز عکبری روایت کرده است.
محمد بن عمر کتاب دیوان شعر از آثارش میباشد.
عنبری در جمادی الاول سال ۴۱۲ (هجری قمری) در بغداد درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عمر عنبری»، ج۳، ص۳۵۱.