محمد بن عیسی بلغی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن عیسی بَلَغی (
۴۵۴ ـ
۵۱۲ هـ.ق) قاری و عالم قرائت اندلسی بود.
در علم قرائت تبحر داشت و پس از مهاجرت به
دمشق، کرسی تعلیم قرائات سبعه را در مسجد جامع این شهر بنیان نهاد.
این قرائات را از استادش، ابوداود سلیمان بن نجاح اموی بلنسی، فرا گرفته بود.
بلغی فردی فاضل، آگاه به حوادث تاریخی، و دارای اشعار و روایاتی بود که برخی را برای ابن عساکر نقل کرده است.
از آثار او
تاریخ المدینة است.
ایشان در محله دارالحجاره دمشق اقامت داشت و در
ذی‌القعده ۵۱۲ (هجری قمری) درگذشت و در قبرستان صحابه دفن شد.
ابوعبداللّه محمد بن عیسی بن محمد بن بقاء بَلَغی ثغری انصاری اندلسی اهل بَلَغی، از نواحی لارده در
اندلس بود.
او در ماه
شعبان سال ۴۵۴ (هجری قمری)
در آن‌جا متولد شد.
وی یکی از حفاظ
و عالمان خوب علم قرائت بود
که به دمشق سفر نمود و در آن‌جا ساکن شد.
ایشان لباسی ساده می‌پوشید
و در محله دارالحجاره دمشق ساکن بود.
ابوعبداللّه قرائات هفت‌گانه را که از استادش
ابوداود سلیمان بن نجاح اموی بلنسی فرا گرفته بود.
محمد بن عیسی در مسجد جامع دمشق کرسی قرائت برگزار نمود.
به عده‌ای از اهالی دمشق قرائات هفت‌گانه را آموخت.
بلغی فردی فاضل بود،
حکایات و حوادث تاریخی را به خوبی می‌دانست.
مطالب مفید را می‌آموخت و در جای خود از آن بهره می‌گرفت.
ابن عساکر می‌نویسد: من گاهی با او همنشین بودم و اشعاری از خود را برای من می‌خواند.
انصاری کتاب
تاریخ المدینه را نگاشته است.
بلغی در ماه ذی‌القعده
سال ۵۱۲ (هجری قمری)
در دمشق درگذشت.
در قبرستان صحابه به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن عیسی بلغی»، ج۴، ص۲۹۹.
