محمد بن منصور کرخی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن منصور کرخی (م
۴۸۲ هـ.ق) ادیب، فقیه و محدّث بود که اصالتش به کرخ جدّان می‌رسید، اما در کرخ
بغداد سکونت داشت.
وی نزد استادانی همچون ابوعلی حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان بزّاز و ابوالحسن محمد بن محمد بن ابراهیم مخلد بزّاز حدیث فراگرفت.
از جمله کسانی که از او روایت کرده‌اند می‌توان به
ابوالقاسم اسماعیل بن احمد سمرقندی، ابوالبرکات و عبدالله لوّهاب بن مبارک حافظ اشاره کرد.
منابع درباره مذهب فقهی‌اش اختلاف دارند؛ برخی او را حنفی، برخی شافعی دانسته‌اند.
از آثار وی، کتاب
اسباب المعقره برجای مانده است.
ایشان در سال ۴۸۲ (هجری قمری) در بغداد درگذشت.
ابوبکر محمد بن منصور بن عمر کرخی ادیب، فقیه
و محدث اهل کَرخ جُدّان (شهری در نزدیکی خانقین عراق)
بود و در کَرخ بغداد زندگی می‌کرد.
او از عالمان حنفی
یا شافعی بود.
ابوبکر از استادان بغداد چون
ابوعلی حسن بن احمد بن ابراهیم بن شاذان بزّاز،
ابوالحسن محمد بن محمد بن ابراهیم مخلد بزّاز و دیگران حدیث شنید.
محمد بن منصور از کسانی همچون ابوالقاسم اسماعیل بن احمد سمرقندی،
ابوالبرکات،
عبداللّه لوّهاب بن مبارک حافظ و دیگران از وی روایت کرده اند.
ابن منصور کتاب
اسباب المعقره را نگاشته است.
کرخی در سال ۴۸۲ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت
و در مقبره باب حرب آن‌جا به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن منصور کرخی»، ج۳، ص۳۶۴.
